តើគួរធ្វើយ៉ាងដូចម្ដេចនៅពេលនរណាម្នាក់ ស្រែកគំហកទាំងកំហឹងដាក់អ្នក?
នៅពេលមនុស្សម្នាក់ត្រូវបានគ្របដណ្ដប់ដោយកំហឹងហើយ វិចារណញ្ញាណរបស់ពួកគេលែងបំពេញមុខងាររបស់វាកើតហើយ។ វាពុំមែនជាវិធីក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហាដោយឈ្លាសវៃនោះឡើយ ប្រសិនជាអ្នកប្រតិកម្មឆ្លើយតបដោយកំហឹងត្រឡប់ទៅវិញដែរនោះ ព្រោះវាមិនខុសអ្វីពីការណ៍ដែលយកសាំងទៅចាក់នៅលើភ្លើងនោះឡើយ។ ដូច្នេះ ជាជាងចូលរួមជាផ្នែកមួយនៃបញ្ហា អ្នកត្រូវតែធ្វើជាអ្នកដោះស្រាយបញ្ហាវិញ។
នៅពេលការសន្ទនាចាប់ផ្ដើមប្រែជាអាប់អួហើយក៏ចូលទៅដល់ភាពល្អក់កករមិនត្រូវរ៉ូវគ្នា នៅក្នុងនោះបើមានភាគីម្ខាងដែលដំឡើងសំឡេងដាក់អ្នកហើយ មូលហេតុគឺគ្មានអ្វីក្រៅតែពីការចង់ឈ្នះនោះទេ។ អ្នកមិនអាចឆ្លើយតបទៅវិញដោយការជះកំហឹងត្រឡប់ទៅវិញដោយរំពឹងថាអ្នកនឹងឈ្នះនោះទេ បើអ្នកធ្វើបែបនេះ នោះវាមានតែធ្វើឲ្យស្ថានការណ៍កាន់តែយ៉ាប់យ៉ឺនជាងមុន។
អ្នកចង់ឲ្យគេស្ដាប់ហេតុផលរបស់អ្នក ប៉ុន្តែវិធីបែបនេះមិនមានប្រសិទ្ធភាពនោះឡើយ។ ការណ៍មិនប្រតិកម្មឆ្លើយតបដោយកំហឹងទៅវិញ និងជ្រើសរើសយកភាពស្ងប់ស្ងៀមបែបសន្តិវិធី មិនមែនបញ្ជាក់ថាអ្នកជាអ្នកចាញ់នោះទេ។ មានតែបុគ្គលដែលមិនអាចគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍របស់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះទើបជាអ្នកចាញ់។ ថ្វីត្បិតតែគេបានឈ្នះអ្នកដោយដំឡើងសំឡេងបង្ហាញពីឥទ្ធិពលនិងអំណាចរបស់ពួកគេ ប៉ុន្តែអ្នកត្រូវចាំថាបុគ្គលបែបនេះគឺបានចាញ់ខ្លួនឯងយ៉ាងប្រាកដ។ ហេតុនេះហើយទើបព្រះពុទ្ធទ្រង់ត្រាស់សម្ដែងថា ចាញ់ជាព្រះឈ្នះជាមារ។ អ្នកអាចនឹងយល់ច្រឡំថាពាក្យសម្ដីមួយនេះបង្រៀនមនុស្សឲ្យទន់ខ្សោយ។
វានឹងបង្រៀនឲ្យមនុស្សទន់ខ្សោយមែន ប៉ុន្តែសម្រាប់តែបុគ្គលណាដែលមិនយល់ច្បាស់ពីវាប៉ុណ្ណោះ។ មនុស្សបើទោះជាឆ្លាតប៉ុណ្ណាក៏ដោយ បើភាពក្រេវក្រោធនៃកំហឹងគ្រប់គ្រងពួកគេហើយ ពួកគេបានក្លាយជាមនុស្សល្ងង់មួយរំពេចនោះហើយ និយាយហេតុផលមិនស្ដាប់គ្នាបាននោះទេ។ ដូច្នេះបើម្នាក់ខឹង ម្នាក់ទៀតត្រូវតែស្ងប់សិន។ អំឡុងពេលដែលអ្នកជ្រើសរើសមិនឆ្លើយតបអ្វីទៅវិញ អ្នកហាក់បានទុកពេលវេលាឲ្យគេគិតទៅលើអ្វីដែលខ្លួនឯងកំពុងតែធ្វើមកលើអ្នក ព្រោះពេលកំពុងស្រែកគំហកដាក់អ្នក អ្នកខ្លះមិនដឹងទាល់តែសោះថាខ្លួនគេកំពុងធ្វើអ្វី។ បន្ទាប់មកអ្នកអាចចាប់ផ្ដើមពន្យល់គេមួយៗពីហេតុផលរបស់អ្នក។
ប៉ុន្តែមិនគួរចំណាយពេលឥតប្រយោជន៍ធ្វើវាបន្តទៀតនោះទេ ប្រសិនជាអ្នកទាំងពីរនៅតែមិនទាន់ឈានដល់ដំណាក់កាលត្រូវរ៉ូវគ្នាបាន។ ដូច្នេះអ្នកគួរទុកពេលវេលាមួយរយៈសិនសម្រាប់ទាំងខ្លួនឯងនិងគេ ដើម្បីថយក្រោយគិតគូរពីដំណោះស្រាយដែលល្អប្រសើរជាងនេះជាថ្មីឡើងវិញ។
ដោយ៖ ស្រីពៅ
