តើទុនបម្រុងអន្តរជាតិ ឬ International Reserve ជាអ្វី?
ទុនបម្រុងអន្តរជាតិ ឬ International Reserve គឺជាទ្រព្យសកម្ម ឬទ្រព្យសម្បត្តិរូបិយប័ណ្ណ រួមមានរូបិយប័ណ្ណបរទេស មាស ឬប្រាក់ SDRs (ប្រាក់ប្រើក្នុងមូលនិធិរូបិយវត្ថុអន្តរជាតិ IMF) និងប្រាក់បញ្ញើ ដែលគ្រប់គ្រងដោយធនាគារកណ្ដាល ឬអាជ្ញាធររូបិយវត្ថុរបស់ប្រទេសមួយ។
បើយោងទៅគេហទំព័រធនាគារជាតិនៃកម្ពុជា ទុនបម្រុងអន្តរជាតិ សំដៅលើទ្រព្យសម្បត្តិជារូបិយប័ណ្ណដែលកាន់កាប់ដោយធនាគារកណ្ដាលនៃប្រទេសមួយ។ ទ្រព្យសម្បត្តិនោះ រួមមាន សញ្ញាប័ណ្ណទីផ្សារអន្តរជាតិ (foreign marketable securities) មាស Special Drawing Rights (SDRs) និងទុនបម្រុងនៅមូលនិធិរូបិយវត្ថុអន្តរជាតិ ។ គោលបំណងសំខាន់នៃការកាន់ទុនបម្រុងអន្តរជាតិគឺដើម្បីធ្វើការទូទាត់ជាលក្ខណៈអន្តរជាតិនិងការពារនូវហានិភ័យអត្រាប្ដូរប្រាក់ ។
ទុនបម្រុងបរទេស ត្រូវបានគេប្រើប្រាស់ សម្រាប់គោលដៅហិរញ្ញប្បទានពាណិជ្ជកម្ម ការទូទាត់ចំណាយ បំណុល ឬធ្វើអន្តរាគមន៍ក្នុងទីផ្សារប្ដូរប្រាក់ ក្នុងលក្ខខណ្ឌក្រៅប្រទេស។ ទុនបម្រុងបរទេស មានប្រភពមកពី ចំណូលនៃការនាំចេញ លំហូរមូលធន នៃវិនិយោគបរទេសផ្ទាល់ ការបោះផ្សាយប័ណ្ណបំណុល ឬការលក់រូបិយវត្ថុ និងលំហូរមូលធនផ្សេងៗ។
ប្រទេសណាមានទុនបម្រុងបរទេសកាន់តែច្រើន ប្រទេសនោះនឹងកាន់តែល្អ កាន់តែរឹងមាំ ជាពិសេសប្រទេសតូចៗដូចជា កម្ពុជាជាដើម។ បើគិតមកដល់ពេលនេះ ប្រទេសដែលមានទុនបម្រុងអន្តរជាតិធំជាងគេ គឺ ចិន និងបន្ទាប់មក ជប៉ុន។ ដោយឡែក បើនិយាយពី ទុនបម្រុងអន្តរជាតិដុលរបស់កម្ពុជា បានកើនដល់ ៨,៩ ប៊ីលានដុល្លារអាមេរិកនៅឆ្នាំ២០១៧ (អាចធានាដល់ការនាំចូលទំនិញពីបរទេសបានរយៈពេល ៦ខែ) និងប្រហែលជាង ៩ប៊ីលានដុល្លារអាមេរិកនៅឆ្នាំ២០១៨។ យើងអាចនិយាយបាថា នេះជាកម្រិតខ្ពស់សម្រាប់ប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍន៍ដែលជាទូទៅមានកម្រិតត្រឹម ៣ខែប៉ុណ្ណោះ៕
ដោយ៖ សុវណ្ណមុនីលីតា
