ហេតុអ្វីរបៀបនៃការចោទសួររបស់មនុស្ស អាចបញ្ជាក់អំពីភាពជាបណ្ឌិតរបស់គេបាន ?
វិនាទីមួយក្នុងជីវិតដែលអ្នកបញ្ឈប់សួរសំណួរ វិនាទីនោះឯងដែលអ្នកបានគូសបន្ទាត់បិទដែនកំណត់ឲ្យចំណេះដឹងរបស់អ្នកត្រឹមនោះ។ បើអ្នកចង់ដឹងថាតើបុគ្គលម្នាក់នោះមានប្រាជ្ញាឈ្លាសវៃឬអត់ អ្នកអាចសម្គាល់លក្ខណៈមួយនេះនៅត្រង់សំណួរដែលពួកគេចោទសួរឡើង។ នរណាក៏អាចដឹងពីរឿងនេះរឿងនោះដែរ ប៉ុន្តែមានមនុស្សតិចតួចណាស់ដែលបានឈានដល់ការយល់អំពីវា។ ហេតុអ្វីរបៀបនៃការចោទសួររបស់មនុស្ស អាចបញ្ជាក់អំពីភាពជាបណ្ឌិតរបស់មនុស្សម្នាក់នោះបាន ?
គ្មានបណ្ឌិតណាម្នាក់មានប្រាជ្ញាឈ្លាសវៃរបស់ពួកគេមកដោយធម្មជាតិនោះទេ។ ក្នុងចំណោមពួកគេគ្មាននរណាម្នាក់ដែលទទួលបានចំណេះដឹងដោយសំណាងប្រទានឲ្យនោះទេ ហើយពួកគេក៏មិនមែនជាអ្នកចេះដឹងសព្វគ្រប់ដូចដែលមនុស្សល្ងង់ព្យាយាមធ្វើពុតនោះដែរ។ ពួកគេកសាងចំណេះដឹងរបស់ខ្លួនចេញពីការតស៊ូព្យាយាមអស់ជាច្រើនឆ្នាំនិងបន្តរហូតដល់ដង្ហើមចុងក្រោយ ផ្ដើមចេញពីចំណុចសូន្យ ផ្ដើមចេញពីបាតដៃទទេ ផ្ដើមចេញពីភាពល្ងង់ខ្លៅដូចមនុស្សធម្មតាយើងគ្រប់គ្នាទេ។ ដោយឡែក ពួកគេមាននូវអ្វីដែលមនុស្សធម្មតាមិនមាន។ បណ្ឌិតចាប់អារម្មណ៍នូវអ្វីដែលមនុស្សធម្មតាមិនដែលខ្វល់ចាប់អារម្មណ៍។
មនុស្សគ្រប់គ្នាសុទ្ធតែដឹងថាផ្លែប៉ោម បើកាលណាធ្លាក់ជ្រុះហើយ នោះវានឹងធ្លាក់មកលើដីហើយ នេះគឺជាធម្មជាតិរបស់វានោះទេ។ ប៉ុន្តែតើមាននរណាដឹងថាអ្វីទៅដែលធ្វើឲ្យផ្លែប៉ោមនេះគោរពទៅតាមច្បាប់ធម្មជាតិនេះ ? តើច្បាប់ធម្មជាតិនេះជាអ្វី ? គ្មាននរណាចាប់អារម្មណ៍រឿងឆ្កួតលីលានេះឡើយ រហូតទាល់តែអ្នកប្រាជ្ញ អ៊ីសាក់ ញូតុន ងឿងឆ្ងល់អំពីដំណើរការណ៍ធម្មជាតិនៅលើភពផែនដីនេះ។ ចាប់ផ្ដើមចេញពីការសួរសំណួរដ៏ឈ្លាសវៃ សំណួរដែលដុតបញ្ឆេះដោយការងឿងឆ្ងល់នេះក៏បានផ្លាស់ប្ដូរប្រវត្តិសាស្ត្រមនុស្សលោកអំពីការយល់ឃើញចំពោះទំនាញសកល។
មនុស្សដែលអាចសួរសំណួរដ៏ឈ្លាសវៃបាន លុះត្រាតែមនុស្សនោះបានសង្កេត សិក្សា និងស្រាវជ្រាវយ៉ាងលម្អិតនិងស៊ីជម្រៅ។ ពួកគេប្រើប្រាស់សមត្ថភាពក្នុងការគិតវិភាគរបស់ពួកគេក្នុងការស្វែងរកចម្លើយទៅកាន់សំណួរនេះ។ សំណួរដ៏ឈ្លាសវៃពិតជាសំខាន់ណាស់ ព្រោះវានឹងនាំទៅរកឃើញការពិតដែលលាក់បង្កប់នៅពីក្រោយដំណើរការណ៍នៃអ្វីៗទាំងឡាយ ដែលមនុស្សធម្មតាមិនដែលចាប់អារម្មណ៍។ បើអ្នកបញ្ឈប់សួរត្រឹមណា ចំណេះដឹងអ្នកនឹងបញ្ចប់នៅត្រឹមនោះ។ អត្ថន័យនេះក៏ចង់បង្ហាញពីការប្រើប្រាស់ការរិះគិតវិភាគអំឡុងពេលស្រាវជ្រាវស្វែងរកចម្លើយផងដែរ។ បើអ្នកបញ្ឈប់សួរ នោះមានន័យថាអ្នកបានជឿជាក់ទាំងស្រុងទៅលើអ្វីដែលអ្នកកំពុងតែរកឃើញនេះហើយ ពោលគឺសមត្ថភាពក្នុងការគិតវិភាគរបស់អ្នកត្រូវបានរួមតូចដោយជំនឿបិទជិត។
នេះក៏បានបញ្ជាក់ដែរថាដំណើរការណ៍នៃការស្រាវជ្រាវរកការពិតគ្មានទីបញ្ចប់នោះឡើយ។ អ្វីដែលអ្នកកំពុងជឿនៅថ្ងៃនេះ នឹងត្រូវបានអ្នកផ្សេងទៀតរកឃើញភស្តុតាងបញ្ជាក់ថាវាមិនត្រឹមត្រូវនៅថ្ងៃខាងមុខ។ ហេតុនេះ ចូរបន្តស្រាវជ្រាវជានិច្ច ប្រើការគិតរបស់អ្នកដើម្បីវិភាគរកថាត្រឹមត្រូវឬអត់មុននឹងទទួលជឿ ហើយបើទោះជាអ្នកជឿថាត្រឹមត្រូវក៏ដោយ ក៏មិនត្រូវយកស៊ុតដែលអ្នកមានទាំងអស់ដាក់ក្នុងកន្ត្រកតែមួយនោះដែរ អ្នកត្រូវបើកចំហទទួលយកគំនិតថ្មីៗទៀតសម្រាប់យកមកវិភាគវិនិច្ឆ័យបន្តទៀត។ ភាពជឿនលឿននៃបច្ចេកវិទ្យាសម័យនេះបានបម្រើប្រយោជន៍ច្រើនអនេកសម្រាប់ដំណើរការណ៍សិក្សាស្រាវជ្រាវរបស់អ្នក ដែលគេតែងចំណាំនិយាយថាមហាសមុទ្រនៃទិន្នន័យ ដែលសំដៅលើអ៊ីនធឺណិតនេះឯង។
ប៉ុន្តែភាពងាយស្រួលនៅនឹងដៃនេះក៏អាចអូសទាញអ្នកឲ្យធ្លាក់ទៅក្នុងការអះអាងបោកបញ្ឆោតផងដែរ។ នៅពេលនេះឯងដែលការបើកចំហគំនិតទុកសម្រាប់ការសង្ស័យ សួរសំណួរ ស្រាវជ្រាវ សិក្សា និងរិះគិតថ្លឹងថ្លែងនឹងជួយអ្នកមិនឲ្យធ្លាក់ចូលក្នុងអន្លង់របស់មហាសមុទ្រនៃទិន្នន័យនេះឡើយ។ ដែនកំណត់តែមួយគត់ដែលរារាំងអ្នកមិនអាចរៀនសូត្រឬសម្រេចអ្វីបាន នោះគឺជាដែនកំណត់របស់អ្នកនៅក្នុងការងឿងឆ្ងល់ ការស្រមើស្រមៃ និងឆន្ទៈថាអ្នកចង់បានវាខ្លាំងប៉ុណ្ណា៕
ដោយ៖ ស្រីពៅ
