តើក្មេងដែលលូតលាស់ចេញពីមជ្ឈដ្ឋានដែលបង្រៀនពួកគេឲ្យស្វែងរកភាពល្អឥតខ្ចោះនឹងទទួលរងឥទ្ធិពលអ្វីខ្លះ ?
ការណ៍ដែលអ្នកព្យាយាមស្វែងរកភាពល្អឥតខ្ចោះសម្រាប់ខ្លួនឯង នោះវាប្រៀបបានទៅនឹងការណ៍ដែលអ្នកយកកាំបិតមកចាក់ខ្លួនឯងដូច្នោះ។ ភាពល្អឥតខ្ចោះគឺជារូបភាពដែលល្អមើលសម្បកខាងក្រៅ តែបង្កប់នូវអត្ថន័យគ្រោះថ្នាក់។ នៅលើលោកនេះគ្មានឡើយភាពល្អឥតខ្ចោះ ហើយក៏គ្មានដែរអ្នកដែលចេះសព្វគ្រប់យ៉ាងទាំងអស់។ បើអ្នកចង់បានភាពល្អឥតខ្ចោះ អ្នកអាចទទួលបានដោយកុំធ្វើអ្វីទាល់តែសោះពេញមួយឆាកជីវិតអ្នក។
បើអ្នកសាកល្បងធ្វើអ្វីមួយ ទាំងអ្នកទាំងមនុស្សគ្រប់គ្នាសុទ្ធតែមានកំហុសដូចគ្នា ព្រោះជីវិតគឺជាការរៀនសូត្រ។ នេះហើយគឺជាចំណុចចាប់ផ្ដើមរបស់រាល់ចំណេះដឹងទាំងឡាយ។ គ្រួសារគឺជាពំនឹងផ្អែកដ៏កក់ក្ដៅបំផុត ដែលក្មេងៗអាចជឿទុកចិត្តបាន ជាពិសេសគឺឪពុកម្ដាយនេះឯង។ នៅពេលឪពុកម្ដាយទាមទារនូវភាពល្អឥតខ្ចោះពីពួកគេ ដាក់ការរំពឹងខ្ពស់ដោយធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីរៀនឲ្យបាននិទ្ទេសល្អ ពិន្ទុខ្ពស់ ពូកែគ្រប់រឿងរ៉ាវទាំងអស់ និងតែងតែស្ដីបន្ទោសពួកគេនៅពេលសាងកំហុសឬធ្វើនូវអ្វីដែលមិនដូចនឹងការកំណត់ទុក នោះក្មេងដែលប្រឈមនឹងស្ថានការណ៍ជុំវិញខ្លួនបែបនេះ នឹងលូតលាស់ជាមនុស្សម្នាក់ដែលមើលឃើញពិភពលោកជាកន្លែងដ៏គួរឲ្យខ្លាច ការមើលឃើញរបស់ក្មេងនេះចំពោះកំហុសតែម្ដងពីរដងប្រៀបបាននឹងការបរាជ័យអស់មួយជីវិតមិនអាចកែប្រែបានដូច្នោះ។
ការគិតរបស់ពួកគេមិនសូវមើលឃើញបានទូលំទូលាយ ស៊ីជម្រៅ និងវែងឆ្ងាយ។ ពួកគេមើលឃើញជម្រើសសម្រាប់ដើរឆ្ពោះទៅសម្រេចគោលដៅ យ៉ាងមានដែនកំណត់បំផុត។ បើជម្រើសទី១មិនដំណើរការណ៍សម្រាប់ពួកគេ នោះមានន័យថាពួកគេត្រូវទទួលយកវាសនាកំណត់មកបែបនេះហើយ គ្មានជម្រើសណាផ្សេងនោះឡើយ។ នៅពេលសង្គមគ្រួសារនិងសាលាបង្រៀនឲ្យពួកគេស្វែងរកភាពល្អឥតខ្ចោះ និងស្ដីបន្ទោសនូវរាល់កំហុសឬភាពខ្ចោះទាំងឡាយរបស់ពួកគេ នោះពួកគេនឹងក្លាយជាមនុស្សដែលបាត់បង់ជំនឿទុកចិត្តលើខ្លួនឯង។ អ្វីដែលកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរជាងនេះទៅទៀត ពួកគេនឹងលាក់ទុកនូវបញ្ហាពិបាកទាំងអស់នៅក្នុងចិត្ត និងមិនបញ្ចេញប្រាប់ទៅកាន់ក្រុមគ្រួសារឡើយ នេះក៏ព្រោះតែលទ្ធផលគឺមានតែជាការស្ដីបន្ទោស។
ក្នុងរយៈពេលវែង ក្មេងនេះនឹងរស់នៅក្រោមសម្ពាធធ្ងន់ធ្ងរពីអ្វីៗនៅជុំវិញខ្លួន ហើយសម្ពាធនិងស្ត្រេសឥតឈប់ឈរនេះនឹងបង្កជារោគផ្លូវចិត្តដល់ពួកគេ។ បើកាលណាមានរោគផ្លូវចិត្តហើយវានឹងប៉ះពាល់ដល់ផ្នែកផ្សេងៗទៀតនៃជីវិតរបស់ពួកគេ ជាពិសេសគឺជាសេចក្ដីសុខពួកគេនេះឯង។ នៅពេលទទួលរងសម្ពាធឲ្យស្វែងរកភាពល្អឥតខ្ចោះ ពួកគេបាត់បង់ជំនឿលើខ្លួនឯង មិនហ៊ានធ្វើនេះ មិនហ៊ានធ្វើនោះ ព្រោះខ្លាចកំហុស ខ្លាចការស្ដីបន្ទោស ខ្លាចការមិនទទួលស្គាល់ពីសង្គមដែលស្គាល់តែភាពល្អឥតខ្ចោះ។ នេះមានន័យថាពួកគេរស់នៅជាមួយភាពក្លែងក្លាយ កុហកអារម្មណ៍ខ្លួនឯង បង្វែងខ្លួនឯងពីការពិត ឬអ្វីដែលខ្លួនឯងចង់បានពិតប្រាកដ ក៏ដើម្បីតែផ្គាប់ចិត្តមនុស្សជុំវិញខ្លួន។ សូម្បីតែផ្កាក៏វាត្រូវការលក្ខខ័ណ្ឌខុសៗគ្នាទៅតាមប្រភេទរបស់វាដើម្បីលូតលាស់ចេញផ្លែផ្កាបានល្អដែរ ហេតុអីមនុស្សមិនត្រូវការលក្ខខ័ណ្ឌរបស់ខ្លួនដែរ?
បើក្នុងនាមជាអ្នកដាំដុះផ្កា អ្នកយល់ថាតើលក្ខខ័ណ្ឌបែបណាទើបផ្កានេះអាចលូតលាស់ល្អបាន ដោយមិនចេះតែដាំដុះតាមតែចិត្តចង់របស់ខ្លួន នោះវានឹងលូតលាស់បានល្អដោយខ្លួនវាមិនខាន។ ដូចគ្នាដែរ ក្មេងៗដែលតែងតែត្រូវការភាពកក់ក្ដៅពីអ្នកនិងសេចក្ដីស្រឡាញ់អាណិតមេត្តាដល់ពួកគេ ក៏ត្រូវការការលើកទឹកចិត្តពីអ្នកឲ្យពួកគេមើលឃើញកំហុសជាការរៀនសូត្រអភិវឌ្ឍខ្លួនដើម្បីកែប្រែអ្វីៗឲ្យល្អប្រសើរវិញ ជាជាងទទួលរងសម្ពាធពីការស្ដីបន្ទោសរបស់អ្នក៕
ដោយ៖ ស្រីពៅ
