ថ្ងៃនេះ​យើង​បាន​ចងក្រង​នូវ​គតិបណ្ឌិត​ចំនួន​ ៥ឃ្លា​ ពី Sogyal Rinpoche ដែល​ជា​គ្រូ​ព្រះពុទ្ធសាសនា​របស់​ទីបេ និង​ជា​អ្នក​និពន្ធ​សៀវភៅ​ដែល​ស្ថិត​ក្នុង​ចំណោម​តារាង​សៀវភៅ​លក់​ដាច់​ជាងគេ​មួយ​គឺ The Tibetan Book of Living and Dying:

១) «យើង​ត្រូវ​បាន​បាក់បែក​ជា​ផ្នែក​ខុសគ្នា​ជាច្រើន។ យើង​មិន​ដឹង​ថា​យើង​គឺជា​នរណា​នោះ​ឡើយ ឬ​ក៏​ថា​តើ​ផ្នែក​ណាមួយ​នៃ​ខ្លួន​យើង​ដែល​យើង​គួរតែ​កត់សម្គាល់​ជាមួយ​ឬ​ជឿជាក់​ទៅលើ​នោះ​ឡើយ។ សំឡេង ការ​គ្រប់គ្រង និង​អារម្មណ៍​ដែល​ប្រឆាំង​គ្នា​ជាច្រើន ដែល​បាន​ប្រយុទ្ធ​គ្នា​ដើម្បី​ក្លាយ​ជា​ម្ចាស់​ទៅលើ​ជីវិត​ខាងក្នុង​រហូត​ទាល់តែ​យើង​បាន​រក​ឃើញ​ខ្លួនឯង​បែកខ្ញែក​ពាសពេញ​គ្រប់​ទីកន្លែង នៅ​គ្រប់​ទិសដៅ និង​មិន​សល់​នរណា​ម្នាក់​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​សោះ។ សមាធិ​គឺជា​ការ​នាំ​យក​ចិត្ត​ត្រឡប់​មក​ផ្ទះ​វិញ។»

២) «ប្រហែល​ជា​មូលហេតុ​ដែល​ជ្រៅ​បំផុត​ថា​ហេតុអ្វី​បានជា​ពួក​យើង​ភ័យខ្លាច​ការ​ស្លាប់ គឺ​ដោយសារតែ​យើង​មិន​ដឹង​ថា​យើង​ជា​នរណា។ យើង​ជឿ​ទៅលើ​អត្តសញ្ញាណ​ផ្ទាល់ខ្លួន ខុសប្លែក​ពី​គេ និង​ដាច់​ដោយឡែក​ពី​គេ ប៉ុន្តែ​បើ​សិន​ជា​យើង​ហ៊ាន​ត្រួតពិនិត្យ​មើល​វា យើង​នឹង​រក​ឃើញ​ថា​អត្តសញ្ញាណ​នេះ​ពឹងផ្អែក​ទាំងស្រុង​ទៅលើ​ការ​ប្រមូលផ្ដុំ​គ្នា​មិន​មាន​ទី​បញ្ចប់​នៃ​អ្វីៗ​ទាំងឡាយ​ដើម្បី​ទ្រទ្រង់​វា​ឡើង ដូចជា​ឈ្មោះ​របស់​យើង ជីវប្រវត្តិ​របស់​យើង ដៃគូ​របស់​យើង គ្រួសារ ផ្ទះ ការងារ មិត្តភ័ក្ដិ កាត​ធនាគារ​ជាដើម។ គឺ​នៅ​លើ​ការ​គាំទ្រ​ដែល​ទន់ខ្សោយ​ឬ​មិន​ឋិតថេរ​របស់​ពួកវា​ដែល​យើង​ពឹង​អាស្រ័យ​សម្រាប់​សុវត្ថិភាព​របស់​យើង។ ដូច្នេះ​ហើយ​នៅ​ពេល​ដែល​ពួកវា​ត្រូវ​បាន​ដក​ចេញ​ទាំងអស់ តើ​យើង​នឹង​មាន​ការ​យល់ឃើញ​បែប​ណា​ដែរ​ទេ​ថា​តើ​យើង​គឺជា​នរណា ?»

៣) «ដោយ​មិន​មាន​ការ​គាំទ្រ​ពី​គ្រួសារ យើង​ប្រឈម​មុខ​តែ​ជាមួយ​ខ្លួនឯង​ប៉ុណ្ណោះ មនុស្ស​ម្នាក់​ដែល​យើង​មិន​ដែល​ស្គាល់ មនុស្ស​ចម្លែក​ម្នាក់​ដែល​ធ្វើឲ្យ​អ្នក​មិន​ស្រណុកចិត្ត​ដែល​យើង​តែងតែ​រស់នៅ​ជាមួយ​គ្រប់​ពេល ប៉ុន្តែ​ដែល​យើង​មិន​ចង់​ជួប​ជាមួយ​ប៉ុន្មាន​នោះ​ឡើយ។ តើ​វា​មិនមែន​ជា​មូលហេតុ​ដែល​យើង​ព្យាយាម​បំពេញ​រាល់​ខណៈ​ពេល​នៃ​ពេលវេលា​ជាមួយ​នឹង​សំឡេង​អ៊ូអរ​និង​សកម្មភាព មិនថា​ជា​គួរឲ្យ​ធុញទ្រាន់​ឬ​ឥតប្រយោជន៍​យ៉ាងណា ដើម្បី​ប្រាកដ​ថា​យើង​មិន​ត្រូវ​បាន​ទុកចោល​នៅ​ក្នុង​ភាព​ស្ងប់ស្ងាត់​ជាមួយ​នឹង​មនុស្ស​ចម្លែក​នេះ​ដោយ​ខ្លួនឯង​ទេ​ឬ ?»

៤) «មនុស្ស​ពីរ​នាក់​បាន​រស់នៅ​ក្នុង​ខ្លួន​អ្នក​ពេញ​មួយ​ជីវិត​របស់​អ្នក។ មួយ​គឺជា​អត្តា និយាយ​ច្រើន ទាមទារ​ចង់​បាន ធ្វើ​តាម​អារម្មណ៍ និង​ថ្លឹងថ្លែង​ខាត​ចំណេញ។ មួយ​ទៀត​គឺជា​អត្ថិភាព​វិញ្ញាណ ដែល​សំឡេង​នៅ​ស្ងៀម​នៃ​បញ្ញា​របស់​វា​អ្នក​គ្រាន់តែ​បាន​ឮ​ឬ​បាន​យកចិត្តទុកដាក់​ទៅលើ​យូរៗ​ម្ដង​ប៉ុណ្ណោះ។»

៥) «បើ​អ្នក​ចង់​ដឹង​ពី​អតីតជាតិ​របស់​អ្នក ចូរ​សម្លឹង​មើល​ស្ថានភាព​បច្ចុប្បន្ន​របស់​អ្នក។ បើ​អ្នក​ចង់​ដឹង​ពី​ជាតិ​ខាងមុខ​របស់​អ្នក ចូរ​សម្លឹង​មើល​សកម្មភាព​បច្ចុប្បន្ន​របស់​អ្នក។»

ដោយ៖ ស្រីពៅ

អត្ថបទទាក់ទង៖ សុភាសិត​ដែល​ខ្លី​តែ​ខ្លឹម​ចំនួន​១៤ឃ្លា​របស់​ឥណ្ឌា​ ដែល​អ្នកគួរអាន​