គតិបណ្ឌិតចំនួន ៨ឃ្លា ពីលោក Hermann Hesse អ្នកនិពន្ធអាល្លឺម៉ង់
Hermann Hesse គឺជាកវីកំណាព្យ អ្នកនិពន្ធរឿងប្រលោមលោក និងជាវិចិត្រករមួយរូបដែលមានដើមកំណើតជាជនជាតិអាល្លឺម៉ង់។ គាត់បានកើតនៅក្នុងឆ្នាំ១៨៧៧ និងស្លាប់ក្នុងឆ្នាំ១៩៦២នៅប្រទេសស្វីស។ ស្នាដៃនិពន្ធដែលលេចធ្លោជាងគេបំផុតនៅក្នុងជីវិតគាត់មានដូចជា Demian, Steppenwolf, Siddhartha និង The Glass Bead Game ដែលទាំងអស់នេះសុទ្ធតែជាសៀវភៅដែលនិយាយអំពីការស្វែងរករបស់បុគ្គលម្នាក់ៗនៅក្នុងចំណេះដឹងអំពីខ្លួនឯង និងវិញ្ញាណ។ នៅក្នុងជីវិតរបស់គាត់ គាត់បានទទួលពានរង្វាន់ជាច្រើនដែលនៅក្នុងនោះរួមមានទាំងពានរង្វាន់ណូបែលផ្នែកអក្សរសាស្ត្រនៅក្នុងឆ្នាំ១៩៤៦ផងដែរ។ ខាងក្រោមនេះគឺជាសម្ដីដកស្រង់ដែលប្រកបដោយគតិបណ្ឌិតចំនួន ៨ឃ្លា ពីលោក Hermann Hesse៖
- «សេចក្ដីស្រឡាញ់មិនមែននៅទីនោះដើម្បីធ្វើឲ្យយើងរីករាយនោះឡើយ។ ខ្ញុំជឿថាវាកើតឡើងមកដើម្បីបង្ហាញយើងថាតើយើងអាចអត់ធន់បានខ្លាំងប៉ុណ្ណា។»
- «មិនមានការពិតណាក្រៅតែពីការពិតមួយដែលស្ថិតនៅខាងក្នុងខ្លួនយើងឡើយ។ ហេតុនេះហើយទើបមានមនុស្សជាច្រើនដែលរស់នៅជីវិតដែលមិនពិត។ ពួកគេយករូបភាពនៅខាងក្រៅមកធ្វើជាការពិតនិងមិនអនុញ្ញាតឲ្យពិភពលោកខាងក្នុងបង្ហាញពីខ្លួនវានោះឡើយ។»
- «ខ្ញុំកន្លងមកតែងតែជឿជាក់ ហើយពេលនេះក៏នៅតែជឿជាក់ថាមិនថាសំណាងល្អឬអាក្រក់ក៏ដោយដែលបានរត់មករកយើង យើងតែងតែអាចផ្ដល់អត្ថន័យខ្លឹមសារដល់វានិងបម្លែងវាទៅជាអ្វីមួយដែលមានតម្លៃបាន។»
- «ភារកិច្ចដ៏ពិតប្រាកដរបស់មនុស្សគឺជាការស្វែងរកផ្លូវត្រឡប់ទៅកាន់ខ្លួនឯងវិញ។»
- «ពាក្យមិនរៀបរាប់ពីការគិតបានច្បាស់លាស់ឡើយ។ ពួកវាតែងតែមានភាពខុសប្លែកពីមុនបន្តិចក្រោយពេលដែលពួកវាត្រូវបានយកមកប្រើប្រាស់សម្រាប់រៀបរាប់ បំភ្លៃបន្តិច និងឆោតល្ងង់បន្តិច។»
- «ចំណេះដឹងអាចប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នាបាន តែមិនមែនបញ្ញានោះឡើយ។ បុគ្គលម្នាក់អាចរកឃើញវា រស់នៅវា ត្រូវបានធ្វើឲ្យរឹងមាំដោយសារវា រុករកស្រាវជ្រាវតាមរយៈវា ប៉ុន្តែបុគ្គលម្នាក់មិនអាចប្រាស្រ័យទាក់ទងឬបង្រៀនវាបានឡើយ។»
- «ខ្ញុំត្រូវភ្លក់រសជាតិនៃភាពឆ្កួតឡប់ជាច្រើន ទង្វើឃោរឃៅអសីលធម៌ជាច្រើន កំហុសជាប់គាំងជាច្រើន អារម្មណ៍នៃការស្អប់ខ្ពើមជាច្រើន ការខកចិត្តនិងភាពសោកសៅជាច្រើន គ្រាន់តែដើម្បីក្លាយជាកូនក្មេងម្ដងទៀតនិងចាប់ផ្ដើមសាជាថ្មីម្ដងទៀត។ ខ្ញុំត្រូវភ្លក់រសជាតិនៃការអស់សង្ឃឹម ខ្ញុំត្រូវលិចលង់ទៅក្នុងជម្រៅផ្លូវចិត្តដ៏ជ្រៅបំផុត គិតអំពីការធ្វើអត្តឃាតខ្លួនឯង គ្រាន់តែដើម្បីភ្លក់រសជាតិនៃការប្រទានពរ។»
- «មនុស្សមួយចំនួនគិតថាការអោបក្រសោបឲ្យជាប់នឹងធ្វើឲ្យយើងខ្លាំងក្លា ប៉ុន្តែមានពេលខ្លះវាគឺជាការប្រលែងចោលទៅវិញទេ។»
ដោយ៖ ស្រីពៅ
