ជីវិតដែលមមាញឹក មិនមែនសុទ្ធតែមានន័យថាជាជីវិតដែលមានតម្លៃនោះទេ
ពំនោលរបស់ទស្សនវិទូ សូក្រាត មួយបានពោលថា៖ "ចូរប្រុងប្រយ័ត្នភាពឥតខ្លឹមសារពីជីវិតដែលមមាញឹក"។ នៅពេលដែលពិភពលោកកាន់តែជឿនលឿនទៅមុខ មនុស្សជាច្រើនកាន់តែផ្ដោតទៅលើរឿងខាងក្រៅច្រើនហួសរហូតលែងផ្ដោតទៅលើរឿងខាងក្នុង។
ពួកគេឃើញគេដើរទៅមុខក៏ដើរទៅតាមគេ ដោយមិនបានឈប់បន្តិចមកគិតថាតើគោលដៅរបស់ខ្លួនគឺជាអ្វី តើខ្លួនឯងចង់ទៅណានោះឡើយ។ ម្នាក់ៗរវល់នេះរវល់នោះ រហូតគ្មានពេលសម្រាកបន្តិចដើម្បីមកអង្គុយឆ្លុះកញ្ចក់ត្រួតពិនិត្យអំពីខ្លួនឯងឡើងវិញ ដើម្បីឲ្យដឹងថាតើខ្លួនឯងគឺជានរណា។ សកម្មភាពរបស់ពួកគេច្រើនតែជាឥទ្ធិពលខាងក្រៅមកអូសទាញ ជាជាងភាពម្ចាស់ការលើខ្លួនឯងនិងការស្គាល់ច្បាស់ថាខ្លួនឯងជានរណា ឬជាគោលជំហរច្បាស់លាស់ដែលតំណាងឲ្យទស្សនវិជ្ជាឬជាអត្តសញ្ញាណរបស់ខ្លួនឯងមកតម្រង់ទិសផ្លូវដើររបស់ខ្លួនឯង។
ពួកគេរវល់មមាញឹកខ្លាំងពេករហូតភ្លេចស្គាល់ថាខ្លួនឯងជានរណាឲ្យពិតប្រាកដ ហើយថាតើអ្វីទៅដែលខ្លួនឯងចង់បានពិតប្រាកដនៅក្នុងជីវិត។ ទម្រាំតែពួកគេភ្ញាក់ដឹងខ្លួននិងស្ដាយក្រោយ វាគឺជាពេលមួយដែលពួកគេទើបនឹងចាប់ផ្ដើមស្វែងយល់ថាផ្លូវដើរដែលខ្លួនកំពុងជ្រើសរើសដើរតាមអ្នកដទៃនេះ គឺតាមពិតទៅពុំមែនជាអ្វីដែលខ្លួនឯងចូលចិត្ត ឬបេះដូងខ្លួនឯងចង់បាននោះឡើយ។ អ្នកច្នៃប្រឌិតរបស់អាមេរិក លោក ថូម៉ាស់ អេឌីសាន់ ធ្លាប់បាននិយាយថា៖ "ការដែលអ្នករវល់ វាមិនមែនសុទ្ធតែមានន័យថាវាគឺជាការងារពិតប្រាកដនោះឡើយ។ គោលបំណងនៃការងារទាំងអស់គឺជាផលិតផលដែលផលិតបាន ឬសមិទ្ធផលដែលសម្រេចបាន ហើយដើម្បីសម្រេចបានរបស់ណាមួយក្នុងចំណោមទាំងពីរនេះ មនុស្សម្នាក់នោះត្រូវការគិតព្រាងជាមុន គិតបែបប្រព័ន្ធមានផែនការច្បាស់លាស់ ភាពឈ្លាសវៃ និងគោលបំណងដ៏ស្មោះត្រង់ ជាពិសេសគឺជាការប្រឹងប្រែងតស៊ូនេះឯង។ គ្រាន់តែមើលទៅហាក់ដូចជាធ្វើហើយ មិនមែនជាការធ្វើវាពិតប្រាកដនោះឡើយ"។
ការចេះអង្កេតមើលខ្លួនឯងនេះហើយ គឺជាគុណតម្លៃនៃអត្តចរិតរបស់គតិបណ្ឌិតទាំងឡាយ។ វាដូចជាពេលដែលអ្នកឆ្លុះមើលមុខខ្លួនឯងនៅក្នុងកញ្ចក់ ហើយដឹងថាមុខខ្លួនឯងប្រឡាក់អ្វី និងចេះលាងសម្អាតវាឲ្យស្អាតនេះឯង។ នៅពេលអ្នកអង្កេតពីខាងក្នុងរបស់ខ្លួនឯង អ្នកនឹងស្គាល់ថាតើខ្លួនឯងជានរណា អ្វីជាឧត្ដមគតិដែលអ្នកចង់សម្រេចឲ្យបាន អ្វីជាតម្លៃនិងអត្ថន័យនៃជីវិតរបស់អ្នក។ ដរាបណាមនុស្សម្នាក់ស្គាល់អំពីខ្លួនឯងហើយ ពួកគេនឹងមិនក្លាយជាទាសកររបស់អ្វីៗដែលនៅជុំវិញខ្លួនពួកគេឡើយ។ នេះក៏ព្រោះតែពួកគេមានអត្តចរិតនិងតម្លៃជាគោលដែលដឹកនាំជីវិត ពុំមែនដើរទៅមុខទាំងងងឹតងងល់ដោយឥទ្ធិពលអូសទាញពីខាងក្រៅនោះឡើយ៕
ដោយ៖ ស្រីពៅ
