អ្វីទៅដែលធ្វើឲ្យអ៊ីស្រាអែលអាចជាប់ចំណាត់ថ្នាក់លេខ២ ជាកន្លែងដ៏ល្អបំផុតសម្រាប់ការច្នៃប្រឌិត ?
ទិន្នន័យប្រចាំឆ្នាំ២០១៦ដល់ឆ្នាំ២០១៧របស់វេទិកាសេដ្ឋកិច្ចពិភពលោក ឬWEF បានចង្អុលបង្ហាញថា ប្រទេសអ៊ីស្រាអែលបានជាប់ចំណាត់ថ្នាក់លេខ២ ជាទីកន្លែងដ៏ល្អបំផុតនៅលើពិភពលោកសម្រាប់ការច្នៃប្រឌិត។ ជាប្រទេសនាំមុខមួយនៅក្នុងវិស័យបច្ចេកវិទ្យា នៅក្នុងចំណោមប្រជាជនសរុបជាង៨លាននាក់ តួលេខប្រមាណ៣,០០០គឺជាក្រុមហ៊ុនបច្ចេកវិទ្យារបស់អ៊ីស្រាអែល ហើយក៏មានមនុស្សតិចតួចណាស់ដែលដឹងថា ១នៅក្នុងចំណោមបច្ចេកវិទ្យាដំណោះស្រាយបញ្ហាជីវិតចំនួន៤ មិនថាជាការរកឃើញឱសថព្យាបាលមហារីក និងរោគបេះដូងជាដើម សុទ្ធតែមានឫសគល់ចេញមកពីអ្នកស្រាវជ្រាវអ៊ីស្រាអែល។
នរណាក៏ដឹងពីការពិតរបស់ប្រទេសក្មេងខ្ចីមួយនេះ ដែលធ្លាប់ឆ្លងកាត់ប្រវត្តិសាស្ត្របាត់បង់ទឹកដីអស់រយៈពេលកន្លងយូរមកហើយ ទើបនឹងមានមុខមាត់នៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រពិភពលោកវិញនៅក្នុងឆ្នាំ១៩៤៨ បានខិតខំកសាងប្រទេសខ្លួនពីបាតដៃទទេរហូតក្លាយមកជាប្រទេសដែលតូចតែខ្លឹម ដែលអាចយកឈ្នះគេស្ទើរតែគ្រប់សសរគ្រឹះសំខាន់ៗដែលទ្រទ្រង់ប្រទេសជាតិ។ យើងក៏ចង់ដឹងថា តើអ៊ីស្រាអែលកសាងធនធានមនុស្សរបស់ពួកគេដោយរបៀបណា ? សមិទ្ធផលរបស់អ៊ីស្រាអែលជាប្រទេសដ៏ល្អបំផុតទី២ក្នុងការច្នៃប្រឌិត រួមជាមួយនឹងស្មារតីរបស់ពួកគេជាអ្នកជំនួញ អាចជាកញ្ចក់ឆ្លុះបញ្ចាំងពីសមត្ថភាពដ៏ឈ្លាសវៃរបស់ពួកគេនៅក្នុងផ្នែកគណិតវិទ្យា និងវិទ្យាសាស្ត្រ ដែលជាជីពចរដ៏សំខាន់នៅក្នុងភាពជឿនលឿននៃការច្នៃប្រឌិត និងការធ្វើជំនួញ។ យ៉ាងណាមិញ នៅក្នុងរបាយការណ៍ពីកម្មវិធីសម្រាប់វាយតម្លៃសិស្សជាអន្តរជាតិ ឬ PISA សិស្សអ៊ីស្រាអែលទទួលបានតែ៤០%ទៅលើមុខវិជ្ជាផ្នែកគណិតវិទ្យា និងវិទ្យាសាស្ត្រតែប៉ុណ្ណោះ។ តើពួកគេអាចក្លាយជាប្រទេសដែលមានបច្ចេកវិទ្យាជឿនលឿនប្រកួតជាមួយពួកមហាអំណាចខាងលិចដូចម្ដេចបាន បើពួកគេមិនមានសមត្ថភាពខ្ពស់ក្នុងចំណេះដឹងដែលជាគ្រឹះមូលដ្ឋានដើម្បីជោគជ័យផ្នែកនេះផង ? ដូច្នេះតើប្រព័ន្ធអប់រំរបស់អ៊ីស្រាអែលមានលក្ខណៈខុសប្លែកពីគេដូចម្ដេចវិញ ? ប្រព័ន្ធអប់រំស្តង់ដារដែលគេទទួលស្គាល់ជាផ្លូវការនៅលើសកលលោក បង្រៀនសិស្សពីផ្លូវជាក់លាក់មួយដែលត្រូវដើរដើម្បីឆ្ពោះទៅដល់ចម្លើយសម្រាប់បញ្ហាអ្វីមួយ។ គ្រប់សិស្សទាំងអស់ត្រូវតែចេះស្ទាត់ជំនាញ និងដឹងគ្រប់សព្វទៅលើចំណេះដឹងដែលមាននៅក្នុងប្រព័ន្ធអប់រំដែលបានកំណត់មកស្រាប់នោះ។
ពួកគេត្រូវតែធ្វើតាមបែបនេះឬបែបនោះដោយឥតមានការសង្ស័យឡើយ។ ដោយឡែក ការលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យគិតក្រៅប្រអប់គឺជាលក្ខណៈដ៏ពិសេសមួយរបស់ប្រព័ន្ធអប់រំអ៊ីស្រាអែល។ គ្រូបង្រៀន គ្រាន់តែបង្រៀនចំណេះដឹងមូលដ្ឋានដល់ពួកគេប៉ុណ្ណោះ បន្ទាប់មកនឹងឲ្យពួកគេចេះដោះស្រាយបញ្ហាលំបាកៗ រុញពួកគេឲ្យជាប់គាំងនៅក្នុងបញ្ហា រួចរៀនរកដំណោះស្រាយដោយខ្លួនឯង។ នៅពេលពួកគេព្យាយាមរកផ្លូវចេញពីចំណោទបញ្ហា ពួកគេនឹងបានរៀនអ្វីថ្មីមួយមិនខាន។ អ្វីដែលសំខាន់គឺស្ថិតនៅលើថាតើពួកគេចេះអ្វីមួយដោយរបៀបណា ពុំមែនត្រឹមតែអ្វីដែលពួកគេចេះនោះទេ។ សិស្សអ៊ីស្រាអែលប្រហែលជាមិនមានចំណេះដឹងជាក់លាក់ ដែលមានលក្ខណៈងាប់ក្រឡា អាចដោះស្រាយបានតែក្នុងស្ថានភាពជាក់លាក់មួយនោះទេ ដែលជាមូលហេតុមួយធ្វើឲ្យពួកគេធ្វើមិនបានល្អនៅក្នុងតេស្តរបស់ PISA។ ការគិតក្រៅប្រអប់បែបនេះនឹងបង្រៀនពួកគេឲ្យចេះប្រើប្រាស់អ្វីដែលពួកគេចេះ យកទៅប្រើប្រាស់នៅក្នុងស្ថានភាពផ្សេងពីគ្នាបាន។ ពួកគេក៏បានបង្កើតកម្មវិធីសិក្សាក្រៅប្រព័ន្ធអប់រំទៅលើវិទ្យាសាស្ត្រកុំព្យូទ័រ និងការចេះប្រើប្រាស់អ៊ីនធឺណិត ដែលផ្ដល់ចំពោះសិស្សគ្រប់គ្នាចាប់ពីអាយុ១២ឆ្នាំដល់១៨ឆ្នាំ។ គ្រូគ្រាន់តែបង្រៀនទៅលើចំណេះដឹងមូលដ្ឋានអំពីការសរសេរកូដ បន្ទាប់មកសិស្សនឹងត្រូវរៀនដោះស្រាយលំហាត់លំបាកៗដូចជាបង្កើតហ្គេមអុក ដោយពុំមាននរណាចាំប្រាប់ពីរបៀបធ្វើនោះឡើយ។
អ្វីដែលកាន់តែគួរឲ្យលើកសរសើរពីរបៀបដែលអ៊ីស្រាអែលបណ្ដុះទំពាំងរបស់ពួកគេទៅទៀតនោះគឺជាការជំរុញសិស្សឲ្យជួបបទពិសោធន៍នូវភាពបរាជ័យ។ Adi Sharabani ជាគ្រូបង្រៀនអ៊ីស្រាអែលមួយបាននិយាយថា៖ "បើអ្នកអាចដោះស្រាយលំហាត់ចំនួន២០បានសម្រេច ខ្ញុំដែលជាគ្រូបង្រៀនកំពុងតែបង្ខាតពេលវេលាអ្នកហើយ។ ក៏ព្រោះតែអ្នកដឹងថាត្រូវដោះស្រាយលំហាត់ទាំងនោះដូចម្ដេចហើយ ដូច្នេះអ្នកនឹងមិនបានអភិវឌ្ឍអ្វីតទៅមុខទៀតនោះទេ ហើយអ្នកក៏មិនបានរៀនអ្វីទាំងអស់"។ ក្រៅពីនេះ អ៊ីស្រាអែលក៏ជាប្រទេសមួយដែលសម្បូរទៅដោយជនអន្តោប្រវេសន៍ចម្រុះជាតិសាសន៍ ដែលភាពខុសប្លែកគ្នានេះបានជំរុញឲ្យមានភាពច្នៃប្រឌិត បានរួមគ្នាឆ្លើយនឹងសំណួរថា ហេតុអ្វីអ៊ីស្រាអែលជាប្រទេសដែលឈានមុខគេទៅលើការច្នៃប្រឌិត។
ប្រែសម្រួល៖ ស្រីពៅ ប្រភព៖ forbes & israel21c & timesofisrael
