វិធីសាស្ត្រ៣យ៉ាង បកស្រាយទៅលើមូលហេតុនៃធម្មជាតិអំពីការសុបិនរបស់មនុស្ស
ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សសុបិន ? ដោយសារតែយល់ថានេះគឺជាដំណើរការណ៍ធម្មជាតិរបស់មនុស្ស ដូច្នេះហើយចម្ងល់នេះហាក់ដូចជារឿងធម្មតាសម្រាប់មនុស្សយើង។ ប៉ុន្តែអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រមិនបញ្ឈប់ត្រឹមនេះនោះទេ ក៏ព្រោះតែអ្វីដែលបង្ហាញឲ្យឃើញជាផល វាតែងតែបង្កប់នូវហេតុដែលបង្កវាឡើងមកមកជាមួយគ្នាដែរ។ យ៉ាងណាមិញ រឿងរ៉ាវដែលកើតឡើងបន្តបន្ទាប់គ្នាប្រៀបដូចជារឿងនិទាននៅក្នុងខួរក្បាលរបស់អ្នក អំឡុងពេលអ្នកបានគេងលង់លក់ទៅហើយនេះ ក៏មិនខុសគ្នាដែរដែលមានហេតុភ្ជាប់មកជាមួយថាតើអ្វីទៅធ្វើឲ្យមនុស្សអាចសុបិន។
អ្វីដែលជាឧបសគ្គនៃការសិក្សារកដើមហេតុនៃការសុបិន ប្រៀបដូចជាការសិក្សានៅក្នុងពិភពងងឹតមួយ ដែលមិនអាចដឹងបាននៅក្នុងកម្រិតសតិសម្បជញ្ញៈរបស់មនុស្ស។ អាថ៌កំបាំងមួយនេះនៅក្នុងធម្មជាតិរបស់មនុស្ស បានឆក់យកចំណាប់អារម្មណ៍អ្នកចិត្តសាស្ត្រនិងអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រជាច្រើនឆ្នាំកន្លងមក រហូតមានលេចឡើងនូវវិធីសាស្ត្រផ្សេងៗគ្នាជាច្រើន ដែលមានទិសដៅដូចគ្នាតម្រង់ទៅរកការបកស្រាយចម្លើយទៅនឹងអ្វីដែលធ្វើឲ្យមនុស្សសុបិន ហើយក្នុងនោះក៏មានវិធីសាស្ត្រ៣ដ៏គួរយកមកពិចារណាដូចខាងក្រោមនេះផងដែរ។
១) Psychodynamic Approach៖ វិធីសាស្ត្រនេះត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយអ្នកចិត្តសាស្ត្រជនជាតិអូទ្រីសមួយរូបក្នុងចំណោមអ្នកចិត្តសាស្ត្រដំបូងៗជាច្រើនទៀតដែលធ្វើការសិក្សាទៅលើសុបិន ដែលត្រូវបានគេស្គាល់ក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រជាបិតានៃអ្នករកឃើញវិធីព្យាបាលជំងឺផ្លូវចិត្តរបស់មនុស្សដោយការអង្កេតលើចិត្តឥតដឹងខ្លួន (unconscious mind) គឺលោក Sigmund Freud (១៨៥៦ដល់១៩៣៩)។
ការបកស្រាយរបស់លោកគឺផ្ដោតសំខាន់ទៅលើផ្នែកខាងក្នុងនៃចិត្តរបស់មនុស្សក្នុងទំនាក់ទំនងជាមួយសុបិន។ អ្នកដែលគាំទ្រវិធីសាស្ត្រPsychodynamicនេះបានយល់ឃើញថា ក្ដីប្រាថ្នារបស់មនុស្សដែលបង្កប់នៅក្នុងជម្រៅចិត្តឥតដឹងខ្លួន ដែលមនុស្សមិនទាន់សម្រេចបាននៅក្នុងបទពិសោធន៍ជាក់ស្ដែងដោយដឹងខ្លួនរបស់ពួកគេ គឺជាមូលហេតុបណ្ដាលឲ្យការចង់បាននេះបង្ហាញខ្លួនឡើងក្នុងទម្រង់ជាសុបិនវិញ។
២) Humanistic Approach៖ ដោយឡែកវិធីសាស្ត្រដែលមានដើមកំណើតចេញមកពីទ្រឹស្ដីតាមឋានានុក្រមនៃកម្លាំងជំរុញចិត្តរបស់មនុស្ស (Hierarchical theory of human motivation) ក្នុងឆ្នាំ១៩៤៣របស់លោក Abraham Maslow មានលក្ខណៈដូចគ្នាទៅនឹងវិធីសាស្ត្ររបស់លោក Sigmund Freud ត្រង់ទំនាក់ទំនងរវាងដំណើរការណ៍នៃចិត្តខាងក្នុងរបស់បុគ្គលម្នាក់ៗនិងសុបិនរបស់ពួកគេ។
ប៉ុន្តែវិធីសាស្ត្រមួយនេះបានលើកតម្កើងពីតម្លៃរបស់មនុស្ស ដែលសំដៅទៅលើបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនផ្សេងៗគ្នារបស់បុគ្គលម្នាក់ៗ ដែលមានឥទ្ធិពលទៅលើសុបិន ហើយបានបដិសេធចោលនូវការពិសោធន៍តាមបែបវិទ្យាសាស្ត្រក្នុងការបកស្រាយពីសុបិនដែលទាញទៅរកការសន្និដ្ឋានជាលក្ខណៈទូទៅ។ ចំពោះសុបិន អ្នកដើរតាមវិធីសាស្ត្រHumanistic បកស្រាយថាជាសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់មនុស្សក្នុងការលើកតម្កើងតម្លៃរបស់ខ្លួនដោយការបង្កើតរូបភាពក្នុងទម្រង់ជាការស្រមៃ។
៣) Neuroscience Approach៖ អ្វីដែលជាចំណុចសំខាន់នៃគំនិតរបស់អ្នកដើរតាមវិធីសាស្ត្រNeuroscience គឺជាដំណើរការណ៍របស់ជីវសាស្ត្រ ដែលជាហេតុនៃសុបិនរបស់មនុស្ស។ គំនិតដែលត្រូវបានរកឃើញដោយគ្រូពេទ្យឯកទេសព្យាបាលជំងឺផ្លូវចិត្ត J. Allan Hobsonមួយនេះ បានពន្យល់ថា នៅពេលដំណេករបស់មនុស្សបានឈានចូលទៅដល់ដំណាក់កាលខ្ពស់បំផុតមួយនៅក្នុងវដ្ដនៃដំណេក ដែលត្រូវបានអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រហៅថា REM (Rapid Eye Movement) ជាដំណាក់កាលមួយដែលមនុស្សគេងលង់លក់ស្កប់ស្កល់ហើយ និងជាដំណាក់កាលមួយដែលសុបិនលេចឡើងក្នុងរូបភាពច្បាស់ៗ នោះREMនេះនឹងទៅបើកកកាយឡើងវិញនូវការចងចាំពីអតីតទាំងឡាយណាដែលបានកប់ទុកចោលជាយូរមក។ ដោយសារតែខួរក្បាលរបស់មនុស្សមានហេតុផលរបស់វា នោះវាត្រូវយកការចងចាំទាំងនោះមកបង្កើតជារឿងតៗគ្នាដូចដែលយើងទទួលបទពិសោធន៍នៅក្នុងសុបិនដូច្នោះ៕
ប្រែសម្រួល៖ ស្រីពៅ ប្រភព៖ owlcation & simplypsychology អត្ថបទទាក់ទង៖ Sigmund Freud បុគ្គលដំបូងគេដែលត្រួសត្រាយផ្លូវឆ្ពោះទៅកាន់ការព្យាបាលអ្នកជំងឺផ្លូវចិត្ត
