សំណួរ ៣សំខាន់ៗសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើភាពជាអ្នកដឹកនាំពីលោក John C. Maxwell
ម្ចាស់តំណែងលំដាប់កំពូលទី១របស់ពិភពលោកជាអ្នកឯកទេសផ្នែកភាពជាអ្នកដឹកនាំនិងការគ្រប់គ្រងដោយទស្សនាវដ្ដី Inc. Magazine កាលពីខែឧសភា ឆ្នាំ២០១៤ ព្រមទាំងត្រូវបានបោះឆ្នោតជាអ្នកជំនាញអាជីពផ្នែកភាពជាអ្នកដឹកនាំអស់រយៈពេល៦ឆ្នាំបន្តបន្ទាប់គ្នា ដោយLeadershipGurus.net ជាអ្នកនិពន្ធ អ្នកបង្ហាត់បង្រៀន និងជាអ្នកនិយាយសាធារណៈអំពីភាពជាអ្នកដឹកនាំ លោក John C. Maxwell គឺជាអ្នកនិពន្ធសៀវភៅលក់ដាច់បំផុតលំដាប់លេខ១របស់ New York Times ដែលសៀវភៅរបស់គាត់ទាំងអស់លក់ដាច់លើសពី២៤លានក្បាលបកប្រែជា៥០ភាសាជុំវិញពិភពលោក។
ក្នុងចំណោមស្នាដៃនិពន្ធសៀវភៅជាង៥០ក្បាលរបស់លោកទាំងអស់ សៀវភៅចំនួន៣ក្បាលដែលទទួលបានប្រជាប្រិយភាពជាងគេជាមួយនឹងកំណត់ត្រាលក់ដាច់ក្នុង១ក្បាលៗបានជាង១លានក្បាល គឺ "The 21 Irrefutable Laws of Leadership", "Developing the Leader Within You" និង "The 21 Indispensable Qualities of a Leader" ដែលសៀវភៅទាំង៣ក្បាលនេះសុទ្ធតែមានបកប្រែជាភាសាខ្មែរយើងផងដែរ។ តាមរយៈការដកស្រង់នូវសំណួរចំនួន៣សំខាន់ៗចេញពីបទសម្ភាសន៍មួយរវាងលោក John C. Maxwell និងទស្សនាវដ្ដី TwoTen ពួកយើងដែលជាជនជំនាន់ក្រោយនឹងអាចទទួលបាននូវចំណេះដឹងដ៏ច្រើនអនេកនិងមិនអាចកាត់ថ្លៃបានពីបទពិសោធន៍របស់លោកក្នុងភាពជាអ្នកដឹកនាំមកទល់ពេលនេះ។
១) សំណួរ៖ លោកបានបូជាជីវិតរបស់លោកដើម្បីប្រាស្រ័យទាក់ទងនិងបង្រៀននូវគោលការណ៍ភាពជាអ្នកដឹកនាំ។ វប្បធម៌និងស្ថានការណ៍ការងារបានផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់អស់រយៈកាលជាងរាបសិបឆ្នាំមកហើយ។ ដូច្នេះហើយ តើវិធីសាស្ត្រក្នុងភាពជាអ្នកដឹកនាំបានផ្លាស់ប្ដូរដែរឬទេ ? បើដូច្នេះ តើវាផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងដូចម្ដេចខ្លះ?
ចម្លើយ៖ វិធីសាស្ត្រពិតជាមានការផ្លាស់ប្ដូរទៅតាមនោះដែរ។ កាលពីប៉ុន្មានឆ្នាំកន្លងទៅ ភាពសំខាន់បានផ្ដោតទៅលើរបៀបគ្រប់គ្រង។ ប៉ុន្តែក្នុងទសវត្សឆ្នាំ១៩៧០និង១៩៨០ ការផ្ដោតសំខាន់គឺនៅលើភាពជាអ្នកដឹកនាំវិញ ព្រោះមនុស្សចាប់ផ្ដើមយល់ដឹងថាពួកគេអាចគ្រប់គ្រងប្រព័ន្ធការងារបាន ប៉ុន្តែពួកគេចាំបាច់ត្រូវចេះដឹកនាំមនុស្ស។ ការផ្លាស់ប្ដូរមួយទៀតគឺពីការផ្ដោតសំខាន់ទៅលើភាពជាអ្នកដឹកនាំបែបបុគ្គលទៅភាពជាអ្នកដឹកនាំបែបក្រុមការងារវិញ ព្រោះមនុស្សម្នាក់មិនអាចធ្វើគ្រប់យ៉ាងបានល្អនោះទេ ដូច្នេះពួកយើងត្រូវបង្កើតក្រុមដើម្បីសម្រេចគោលដៅបានជោគជ័យ។ ពួកគេចាប់ផ្ដើមផ្ដល់ភាពសំខាន់ទៅលើវប្បធម៌ការងារដែលលើកទឹកចិត្តការរួមចំណែករបស់បុគ្គលិក ហើយវាជាកាតព្វកិច្ចរបស់អ្នកដឹកនាំដែលធ្វើបែបណាដើម្បីបំផុសមនុស្សរបស់ខ្លួនឲ្យធ្វើការរួមគ្នាសម្រេចនូវគោលដៅដ៏អស្ចារ្យរួមមួយ។
២) សំណួរ៖ តើអ្វីទៅដែលផ្ដល់ឲ្យលោកនូវភាពសុទិដ្ឋិនិយមចំពោះជំនាន់ក្រោយជាអ្នកជំនួញនិងអ្នកដឹកនាំ ?
ចម្លើយ៖ រឿងម្យ៉ាងដែលខ្ញុំមើលឃើញនៅក្នុងក្មេងៗជាអ្នកដឹកនាំបច្ចុប្បន្ននេះ គឺជាចំណង់ដ៏ខ្លាំងក្លានៅក្នុងការបង្កើតការផ្លាស់ប្ដូរ។ ស្របពេលដែលលក្ខណៈបែបនេះធ្វើឲ្យពួកគេទទួលបានការរិះគន់នូវការងប់ងុលចំពោះខ្លួនឯង ខ្ញុំបែរជាមើលឃើញថាវាផ្ទុយពីបែបនេះទៅវិញ។ ខ្ញុំមើលឃើញនូវស្មារតីម្យ៉ាងដែលពួកគេចង់បង្កើតផ្លាស់ប្ដូរដ៏ធំចំពោះពិភពលោកនេះ និងបង្កើតនូវតម្លៃបម្រើជាប្រយោជន៍សម្រាប់អ្នកដទៃ។
៣) សំណួរ៖ តើអ្វីខ្លះជាឧបសគ្គដ៏ធំបំផុតដែលអ្នកដឹកនាំជំនាន់ក្រោយប្រឈមមុខក្នុងការគ្រប់គ្រងស្ថាប័នការងាររបស់ពួកគេ ?
ចម្លើយ៖ ទំនោរនៃការប្រកបមុខជំនួញក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ គឺជំនួញតូចៗជាច្រើនគឺជាអ្នកជំរុញសេដ្ឋកិច្ច។ វាជាដំណឹងដ៏ល្អមួយដែលបង្ហាញពីស្មារតីធ្វើជំនួញរបស់ក្មេងជំនាន់ក្រោយនេះ។ ដូច្នេះ នៅពេលទំនោរនៃការប្រកបមុខជំនួញមានកាន់តែខ្លាំងទៅ បុគ្គលិកនឹងមិននៅធ្វើការឲ្យអ្នកតែមួយកន្លែងច្រើនជាង៣០ឆ្នាំដូចពីមុនទៀតឡើយ ពួកគេនឹងឆាប់ផ្លាស់ប្ដូរទីកន្លែងការងារ ជាពិសេសនោះគឺអាជីពការងាររបស់ពួកគេទៀតផង។ បើអ្នកគិតថាអ្នកមិនចាំបាច់អភិវឌ្ឍបុគ្គលិកក៏ដោយសារតែមិនដឹងថាអាចរក្សាពួកគេទុកឬអត់ នោះវាជាគំនិតដ៏អាក្រក់បំផុតមួយ។ ការអភិវឌ្ឍបុគ្គលិកហើយចុងក្រោយត្រូវបាត់បង់ពួកគេនឹងមិនអាក្រក់ដូចដែលការមិនអភិវឌ្ឍបុគ្គលិកហើយរក្សាពួកគេទុកនោះឡើយ៕
ប្រែសម្រួល៖ ស្រីពៅ ប្រភព៖ twotenmag & mclennan
