តេង សៀវភីង បុរសមាឌល្អិត តែធ្វើឲ្យចិនស្គាល់ការរីកចម្រើនធំធេងក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ ក្រោយម៉ៅ សេទុងស្លាប់
វីរបុរសកណ្ដាប់ដៃដែករបស់ចិនសម័យទំនើប លោក តេង សៀវភីង បានកែប្រែរូបភាពរបស់ទឹកដីមួយនេះ ដែលធ្លាប់តែស្ថិតនៅក្នុងភាពចលាចលអសន្តិសុខទាំងផ្នែកនយោបាយនិងផ្នែកសេដ្ឋកិច្ច ជាពិសេសការស្លាប់បាត់បង់ជីវិតប្រជាជនខ្លួនដោយសាររងគ្រោះពីគោលនយោបាយមហាលោតផ្លោះមហាអស្ចារ្យ (The Great Leap Forward) និងការបដិវត្តន៍វប្បធម៌របស់មេដឹកនាំផ្ដាច់ការ ម៉ៅ សេទុង ឲ្យប្រែក្លាយជាមហាអំណាចសេដ្ឋកិច្ចទី២របស់ពិភពលោក បន្ទាប់ពីប្រទេសនៅលោកខាងលិច សហរដ្ឋអាមេរិក។
កើតក្នុងឆ្នាំ១៩០៤ អ្នកបន្តតំណែងពីម៉ៅ សេទុងរូបនេះ ចាប់ផ្ដើមមានគំនិតទៅរកការបដិវត្តន៍អំឡុងពេលការសិក្សារបស់ខ្លួននៅប្រទេសបារាំងនៅដើមសតវត្សឆ្នាំ១៩២០ និងបានចូលរួមនៅក្នុងចលនាឆ្វេងនិយមរបស់យុវជនចិន ដែលដឹកនាំដោយលោក ជូ អិនឡាយ។ ក្រោយមក សង្គ្រាមផ្ទៃក្នុងរវាងគណបក្សជាតិនិយមរបស់ចៀង កាយជៀក និងគណបក្សកុម្មុយនិស្តរបស់ម៉ៅ សេទុង បានផ្ទុះឡើង ហើយតេង សៀវភីងបានចូលរួមក្នុងកងទ័ពក្រហមក្នុងក្បួនដង្ហែវែង (Long March) នៅឆ្នាំ១៩៣៤ និងជួយនាំមុខយុទ្ធនាការយោធាឲ្យយកឈ្នះលើបក្សជាតិនិយម ដែលកើតឡើងនៅឆ្នាំ១៩៤៨ និងបញ្ចប់នៅឆ្នាំ១៩៤៩។
ព្រឹត្តិការណ៍សំខាន់ៗរបស់លោក តេង សៀវភីងបានចាប់ផ្ដើមក្រោយពីគណបក្សកុម្មុយនិស្តដណ្ដើមបានអំណាចទាំងស្រុងក្នុងឆ្នាំ១៩៤៩ ដែលធ្វើឲ្យលោកកាន់កាប់ទៅលើតំណែងសំខាន់ៗជាច្រើន ជាពិសេសគឺតំណែងជាអគ្គលេខាធិការរបស់បក្សពីឆ្នាំ១៩៥៦ដល់ឆ្នាំ១៩៦៦។ គាត់ជារដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងហិរញ្ញវត្ថុពីឆ្នាំ១៩៥៣ដល់ឆ្នាំ១៩៥៤ និងដើរតួជាប្រធាននៃគោលនយោបាយបរទេស នាំមុខការជជែកពិភាក្សាជាមួយបរទេសថ្នាក់ខ្ពស់ពីឆ្នាំ១៩៧៤ដល់ឆ្នាំ១៩៧៥។
យ៉ាងណាមិញ លោកជាបុគ្គលដែលតែងតែជឿជាក់ថា៖ «មិនសំខាន់នៅត្រង់ថាវាជាឆ្មាសម្បុរខ្មៅឬសនោះទេ ឲ្យតែវាអាចចាប់កណ្ដុរបាន»។ ទស្សននេះ បង្ហាញពីការបើកចំហទ្វារសេដ្ឋកិច្ចនាំទៅរកភាពរុងរឿងរបស់ប្រទេស។ ដោយឡែក ទស្សននេះមានការប្រឆាំងជាខ្លាំងជាមួយនឹងគំនិតផ្ដាច់ការបែបកុម្មុយនិស្តរបស់ម៉ៅ សេទុង ។
តេង សៀវភីងនិយាយបែបនេះទៅកាន់ម៉ៅ សេទុង ក្រោយពីឃើញសោកនាដកម្មដ៏ខ្លោចផ្សាពីការបាត់បង់ជីវិតប្រជាកសិកររបស់ខ្លួនប្រមាណ៣០លាននាក់ដោយសារភាពក្រីក្រដែលរងគ្រោះពីគោលនយោបាយមហាលោតផ្លោះមហាអស្ចារ្យ (The Great Leap Forward) របស់ប្រធាន ម៉ៅ អនុវត្តនៅក្នុងប្រទេសចិនចាប់ផ្ដើមនៅឆ្នាំ១៩៥៨។ ក៏ដោយសារតែការមិនយល់ស្របរបស់តេង សៀវភីងនឹងគោលនយោបាយបិទច្រកទីផ្សារសេដ្ឋកិច្ច និងការរស់នៅរបស់ប្រជាជនក្រោមទម្រង់ជាសមូហភាវូបនីយកម្មនេះ ទើបលោកត្រូវបានគេបណ្ដេញចេញពីក្រុមផ្សេងៗគ្នាចំនួន៣ដង។
រហូតទាល់តែក្រោយពីការស្លាប់របស់ម៉ៅ សេទុងនៅឆ្នាំ១៩៧៦ ពន្លឺថ្មីរបស់សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិន បានជះរស្មីដ៏ចិញ្ចាចឡើងមកក្រោយពេលតេង សៀវភីងបានឡើងក្ដោបក្ដាប់អំណាចនៅឆ្នាំ១៩៧៨ និងអនុវត្តគោលនយោបាយសមត្ថភាពកណ្ដុររបស់ខ្លួន។ លោកចាប់ផ្ដើមដោយលុបបំបាត់ចោលនូវគោលនយោបាយរាំងស្ទះសេដ្ឋកិច្ចរបស់ម៉ៅ និងជំនួសវិញដោយ ការដើរឆ្ពោះតម្រង់ទៅរកប្រទេសអភិវឌ្ឍ ដើម្បីបើកចំហទ្វារសេដ្ឋកិច្ចសេរី ចំណែកនៅក្នុងតំបន់ជនបទ លោកអនុញ្ញាតឲ្យប្រជាកសិករដាំដុះធ្វើស្រែចម្ការរបស់ខ្លួនវិញ ឯនៅទីក្រុង លោកអនុញ្ញាតឲ្យមានអាជីវកម្មធុនតូច ម្យ៉ាងទៀតដើម្បីគ្រប់គ្រងទៅលើកំណើនប្រជាជនដ៏ច្រើនលើសលប់នៅលើទឹកដីចិន លោកបានអនុវត្តគោលនយោបាយរំលូតកូន ដោយអនុញ្ញាតឲ្យមានកូនតែមួយឬពីរសម្រាប់គ្រួសារនីមួយៗ។
ងាកមកខាងការអប់រំវិញ លោកបានបើកទ្វារចំហឲ្យសិស្សនៅតាមសាកលវិទ្យាល័យ ចេញទៅក្រៅប្រទេសដើម្បីរៀនភាសាអង់គ្លេសនិងក្រេបយកចំណេះដឹងនិងរៀនសូត្រពីភាពជឿនលឿនរបស់ពួកគេ។ ត្រង់ចំណុចនេះ លោកធ្លាប់និយាយថា៖ «នៅពេលដែលនិស្សិតចិនរាប់ពាន់នាក់ដែលសិក្សានៅបរទេស ត្រលប់មកកាន់ស្រុកវិញនោះ អ្នកនឹងដឹងថា តើចិននឹងផ្លាស់ប្ដូរខ្លួនឯងដោយរបៀបណាហើយ»។
គោលនយោបាយដ៏ឈ្លាសវៃរបស់សមត្ថភាពកណ្ដុររបស់លោក បានឆ្លើយតបជាការផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងវិជ្ជមានមកវិញ ដោយជួយប្រជាជនចិនប្រមាណ១៧០លាននាក់ ងើបផុតពីភាពក្រីក្រ ដែលធ្លាប់តែមានចំណូលក្នុង១កាពីតាក្នុង១ឆ្នាំមិនដល់១០០ដុល្លារផង។ លោក តេង សៀវភីងបានទទួលអនិច្ចកម្មកាលពីឆ្នាំ១៩៩៧ ក្នុងវ័យ៩២ឆ្នាំ បើទោះជាអំណាចរបស់លោកត្រូវរលត់ជីវិតទៅតាមការអស់ដង្ហើមរបស់លោកក្ដី ក៏រដ្ឋាភិបាលផ្ដាច់ការ និងប្រព័ន្ធគណបក្សតែមួយរបស់មហាអំណាចចិន នៅតែឈរជាសសរគ្រឹះយ៉ាងរឹងមាំដដែល៕
ប្រែសម្រួល៖ ស្រីពៅ
ប្រភព៖ edition.cnn.com & eastasiaforum.org
