ហេតុអ្វីបានជាគម្រោង ផ្លូវមួយខ្សែក្រវាត់មួយ (OBOR) ធ្វើឱ្យសិង្ហបុរីមិនអាចអង្គុយស្ងៀមបាន?
គម្រោង ផ្លូវមួយ ខ្សែក្រវាត់មួយ (One Belt, One Road=OBOR) របស់ចិនត្រូវបានចាត់ទុកជាគម្រោងអភិវឌ្ឍន៍ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធដែលសម្បូរបែប និងធំជាងគេបង្អស់ គ្រប់ដណ្តប់ស្ទើរតែកន្លះផែនដីទៅហើយ។ ខណះដែលគម្រោងយក្សមួយនេះបានផ្តល់ជាប្រយោជន៍កាត់ថ្លៃមិនបានទៅដល់ប្រទេសចិន និងប្រទេសជាច្រើនទៀតក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែវាក៏អាចជាបញ្ហាឈឺក្បាលដែលមិនអាចឈរនៅស្ងៀមបានសម្រាប់ប្រទេសមួយចំនួនទៀត។
សូមអានលម្អិត៖តើអ្វីទៅជា “គម្រោងផ្លូវមួយ ខ្សែក្រវ៉ាត់មួយ One Belt One Road Initiative”? ក្នុងនោះ សិង្ហបុរីក៏ជាប្រទេសមួយដែលមិនបានទ្រាំនៅស្ងៀមមិនលូកដៃនៅក្នុងគម្រោងនេះផងដែរ។ បើនិយាយពីសិង្ហបុរីប្រទេសនេះ ដូចជាពាក្យស្លោកមួយថា “តូចតែខ្លឹម” អីចឹងដែរ ព្រោះថ្វីត្បិតតែប្រទេសនេះ មានទំហំផ្ទៃដីតូចក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែការអភិវឌ្ឍរបស់ប្រទេសនេះ ជឿនលឿនបំផុត សូម្បីតែមហាអំណាចមួយចំនួនក៏ត្រូវទុកមុខឱ្យប្រទេសសិង្ហបុរីនេះដែរ។ គុណសម្បត្តិដែលជួយឱ្យយប្រទេសសិង្ហបុរីមានបានមកដល់ថ្ងៃនេះ ទាំងដែលប្រទេសខ្លួនគ្មានទាំងទឹកសាបសម្រាប់ប្រើប្រាស់ផងនោះ គឺដោយសារតែបានទីតាំងភូមិសាស្ត្រយ៉ាងអំណោយផលបំផុត ពោលគឺខ្លួនជាម្ចាស់កម្មសិទ្ធិទៅលើកំពង់ផែផ្លូវទឹកយ៉ាងល្បី អនុញ្ញាតឱ្យមានសកម្មភាពពាណិជ្ជកម្មរាប់រយកោដលានដុល្លារកើតឡើងតាមរយៈផ្លូវទឹករបស់ខ្លួន។
គម្រោងផ្លូវមួយក្សែក្រវ៉ាត់មួយ (tol.org)[/caption] និយាយឳ្យស្រួលស្តាប់ទៅគឺថា សិង្ហបុរីមានកំពង់ផែទំនើប និងជ្រៅនៅតាមតំបន់ឈូងម៉ាឡាកា ដែលអាចអនុញ្ញាតអោយនាវាដឹកទំនិញធំៗពីអឺរ៉ុបចូលមកក្នុងអាស៊ីបានតាមរយះផ្លូវទឺកដ៏មហិមានោះ។ កត្តាអំនោយផលនេះធ្វើឱ្យសិង្ហបុរីទទួលបានចំណូលជាច្រើនដែលអាចឱ្យរដ្ឋាភិបាលយកមកចិញ្ចឹមទៅលើការអភិវឌ្ឍន៍ប្រទេស។ ប៉ុន្តែបើក្រឡេកមើលទៅកាន់គម្រោងផ្លូវមួយខ្សែក្រវាត់មួយ(OBOR)វិញ ផ្លង់ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធខ្នាតយក្សមួយនេះបានផ្តោតសំខាន់ទៅលើការសាងសង់ផ្លូវទឹកសម្រាប់ហុចប្រយោជន៍ឳ្យវិស័យពាណិជ្ជកម្មច្រើនទៀត ដោយក្នុងនោះនៅក្នុងអាស៊ី ប្រទេសដែលត្រូវសាងសង់ផ្លូវទឹករបស់ខ្លួនអាចមានដូចជានៅថៃជាដើម។
នៅក្នុងប្រទេសថៃ ចិនបានសម្លឹងមើលឃើញទីតាំងអំណោយផលដែលអាចឳ្យនាវាដឹកទំនិញធុនធំចូលចតបាននោះគឺដែលមានឈ្មោះថា កំពង់ផែឡែមឆាបាង សព្វថ្ងៃកំពុងតែស្ថិតនៅក្រោមការសាងសង់ ក្នុងទុនវិនិយោគប្រមាណជាជាង ៦០០លានដុល្លារហើយមកទល់ពេលនេះ នេះបើតាមស្ថិតិពីវេបសាយផ្ទាល់របស់ Hutchison Ports Thailand ដែលជាចំណតមួយនៅតំបន់ឡែមឆាបាងនេះ ។ កាលណាដែលកំពង់ផែនេះសាងសង់រួចរាល់ ចំនួនដែលចូលពីកំពង់ផែនៅសិង្ហបុរីអាចនឹងមានការធ្លាក់ចុះមួយកម្រិត ព្រោះពួកគេអាចនឹងងាកមកឆ្លងកាត់ប្រទេសថៃម្តង។ នៅក្នុងរយៈពេលយូរទៅ បញ្ហានេះអាចក្លាយជាបញ្ហាចោទមួយយ៉ាងធំសម្រាប់សិង្ហបុរីតែជាប្រទេសក្រធនធានធម្មជាតិមួយនេះ ព្រោះប្រទេសនេះនឹងចាប់ផ្តើមបាត់បង់ប្រាក់ចំណូលមួយផ្នែកធំ ពីការដែលកំពង់ផែជាពាណិជ្ជកម្មរបស់ខ្លួនលែងសូវមានភាពមមាញឹកដូចមុន។
ដូច្នេះដើម្បីជួយសម្រួលឳ្យសិង្ហបុរីនៅតែអាចទទួលបានផលប្រយោជន៍ក្នុងគម្រោងយក្សរបស់មហាអំនាចសេដ្ឋកិច្ចមួយនេះ សិង្ហបុរីមិនអាចនៅស្ងៀមនោះទេ ប៉ុន្តែគេត្រូវចាប់ផ្តើមចូលទៅជិតចិនជាងមុនបន្តិច ដើម្បីឳ្យចិនយល់មុខដល់ខ្លួន និងមិនលើកស្ទួយគម្រោងកំពង់ផែផ្សេងៗទៀតនៅក្នុងតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍តទៀត៕
ដោយ៖ សុត្ថា វត្តី
