រឿង២យ៉ាងដែលអ្នកគួរសួរខ្លួនឯងថា "បើខ្ញុំសាកដើរបញ្ច្រាសពីផ្លូវដែលខ្ញុំធ្លាប់ដើរ តើវានឹងផ្លាស់ប្ដូរដូចម្ដេចវិញ?"
នៅពេលឃើញផ្លូវពីរដែលអាចនាំអ្នកទៅដល់គោលដៅដូចគ្នា ប៉ុន្តែផ្លូវទី១សម្បូរទៅដោយមនុស្សធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ច្រើន មនុស្សយើងតែងសម្គាល់ថា អូ ! ប្រហែលជាផ្លូវទី១នេះអាចធ្វើឲ្យពួកគេឆាប់ទៅដល់គោលដៅ មានសុវត្ថិភាព មិនមានឧបសគ្គ ឬបើមានដែរតែមានតិចតួច ចំណេញលុយកាក់ ពេលវេលា និងអាចធានាបានថានឹងនាំទៅដល់គោលដៅយ៉ាងប្រាកដ។ ក៏ដោយសារមើលឃើញថាផ្លូវទី១សម្បូរមនុស្សជ្រើសដើរនេះហើយ ក៏បែរជាយល់ថាបើដើរខុសពីគេ ដែលជាផ្លូវទី២វិញប្រាកដជានាំគ្រោះថ្នាក់ និងមិនទៅដល់គោលដៅជាដើម។ចុងក្រោយក៏សន្មតថាអ្វីដែលខ្លួនគិតគឺជាការពិត។
ទឹកកន្លះកែវ អ្នកខ្លះអាចមើលឃើញថា មានគេផឹកវាអស់ពាក់កណ្ដាល តែអ្នកខ្លះវិញបែរជាមើលឃើញថាមានគេចាក់ទឹកចូលកែវបានតែពាក់កណ្ដាលទៅវិញ។ អ្នកមិនអាចសម្លឹងទៅកាន់ហេតុការណ៍មួយបានសព្វគ្រប់ជ្រុងជ្រោយនោះទេ ហើយធម្មជាតិរបស់មនុស្សថែមទាំងមិនដឹងខ្លួនទៅទៀតថាអ្វីដែលខ្លួនកំពុងតែគិតអាចមានភាពលម្អៀង។ អ្វីដែលពួកគេយល់ថាខ្លួនឯងដឹង តាមពិតបែរជាមិនដឹង ហើយមិនទាំងដឹងថាខ្លួនឯងមិនដឹងទៅទៀត។ ហេតុនេះហើយទើបយើងសង្កេតឃើញថា នៅរាល់ទ្រឹស្ដីបង្កើតថ្មីរបស់អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រតែងបើកចំហទ្វាររួចជាស្រេចស្វាគមន៍សម្រាប់ការរិះគន់គ្រប់ទិសទី ក៏ព្រោះតែស្គាល់ពីធម្មជាតិនៃភាពខ្ចោះរបស់មនុស្ស ដែលអ្វីដែលខ្លួនឃើញនឹងភ្នែក ស្ដាប់ឮផ្ទាល់នឹងត្រចៀក ធំក្លិនពាល់នឹងច្រមុះ ដឹងរសដោយអណ្ដាត និងប៉ះត្រូវនឹងកាយ សុទ្ធតែអាចជាគ្រឿងបំភ័ន្តញាណទាំង៥របស់ពួកគេ។
ក៏ដោយសារតែការពិតមិនអាចដឹងបានដោយបទពិសោធន៍ស្រទាប់លើៗរបស់មនុស្សនេះហើយ បានជាសូក្រាត ទស្សនវិទូល្បីល្បាញរបស់ក្រិកបុរាណក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រទស្សនវិទូពិភពលោក តែងប្រើវិធីសាស្ត្រម្យ៉ាងហៅថា "វោហារសាស្ត្រ" (rhetoric) ដើម្បីស្វែងរកនូវការពិត តាមរយៈការជជីកសួរបន្តបន្ទាប់រហូតដល់កម្រិតសូន្យ កម្រិតបាតបំផុត ដែលជាឫសគល់នៃបញ្ហានេះឯង។ មានរឿង២យ៉ាងនៅក្នុងជីវិត ដែលប្រសិនជាអ្នកផ្លាស់ប្ដូរការគិតរបស់អ្នក ដើរបញ្ច្រាសពីអ្វីដែលមតិភាគច្រើនធ្លាប់យល់ថាត្រឹមត្រូវ នោះលទ្ធផលផ្លាស់ប្ដូរថ្មីក៏អាចមានទិសដៅទៅរកភាពល្អដូចគ្នា។
១) កុំប្រាកដប្រជា ប៉ុន្តែចូរមានភាពសង្ស័យ៖ មានភាពសង្ស័យនេះមិនមែនមានន័យថា នៅលើលោកនេះគ្មានការពិត១០០ភាគរយនោះទេ។ យ៉ាងណាមិញ សង្ស័យនេះទីនេះគឺចង់ឲ្យអ្នកមានស្មារតីនឹករលឹក ប្រកបដោយវិចារណញ្ញាណជាប់ជានិច្ចសម្រាប់ត្រិះរិះពិចារណា ជជីករកឫសគល់ឲ្យដឹងហេតុពិតប្រាកដសិនសឹមទទួលយកជឿអ្វីមួយ។ បើទោះជានោះគឺជាគំនិតរបស់អ្នកប្រាជ្ញ អ្នកមានគតិបណ្ឌិតជ្រៅជ្រះកម្រិតខ្ពស់ប៉ុណ្ណាក៏ដោយ ត្រូវចេះសង្ស័យពីភាពជាក់លាក់ត្រឹមត្រូវរបស់រាល់គំនិតទាំងនោះជាមុនសិន។ បញ្ហាតែម្យ៉ាងដែលមិនអាចនាំមនុស្សទៅរកភាពជាគតិបណ្ឌិតមាន២គឺ ទី១មិនចេះចោទសំណួរសង្ស័យ និងទី២មិនចេះសង្ស័យពីចម្លើយនេះឯង។
២) កុំតោងស្អិតជាប់ជាមួយការស្រឡាញ់ តែចូរប្រលែងវាទៅ៖ Osho បាននិយាយថា៖ "សេចក្ដីស្រឡាញ់គឺមិនមែនជាកម្មសិទ្ធិនោះទេ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់គឺជាការចេះផ្ដល់តម្លៃ។" ។ អ្នកត្រូវដឹងថានៅលើលោកនេះគ្មានអ្វីដែលនៅឋិតថេរជាអមត មិនមានការផ្លាស់ប្ដូរនោះទេ។ តួយ៉ាងសូម្បីតែជីវិតដែលអ្នកកំពុងរស់នៅនេះក៏មិនអាចនៅជារៀងរហូតបានដែរ។ អ្វីៗមកហើយក៏ទៅវិញ នេះគឺជារឿងធម្មតានោះទេ ព្រោះវាជាច្បាប់ធម្មជាតិរបស់មនុស្ស។ បើអ្នកយល់ថាសេចក្ដីស្រឡាញ់គឺជាការចេះផ្ដល់តម្លៃ នោះអ្នកនឹងមិនតោងស្អិតជាប់ជាមួយការស្រឡាញ់ មិនថាចំពោះបុគ្គលណាម្នាក់ ទ្រព្យសម្បត្តិ ឬការចងចាំណាក៏ដោយ ប៉ុន្តែអ្នកនឹងផ្ដល់សេរីភាពឲ្យវា ក៏ព្រោះតែអ្នកស្រឡាញ់វាដោយសារតែអ្នកផ្ដល់តម្លៃឲ្យវា មិនមែនដោយសារអ្នកជាកម្មសិទ្ធិរបស់វានោះទេ៕
ប្រែសម្រួល៖ ស្រីពៅ ប្រភព៖ fractalenlightenment
