ធ្វើយ៉ាងណា ទើបអាចបើកសោឆ្ពោះទៅកាន់សក្ដានុពលខ្ពស់នៃខួរក្បាលរបស់អ្នកបាន ?
មនុស្សលោកគឺជាសភាវៈមានវិចារណញ្ញាណមួយដែលមិនយល់ពីដំណើរការណ៍ធម្មជាតិនៃខួរក្បាលរបស់ខ្លួន ដែលមានខ្លួនឯងជាម្ចាស់របស់វា។ ខួរក្បាលគឺជាសរីរាង្គដែលប្រមូលផ្ដុំដោយកោសិកាប្រសាទខួរក្បាលរាប់ពាន់លាន់ និងជាសរីរាង្គដែលមានលក្ខណៈស្មុគស្មាញនិងអាថ៌កំបាំងបំផុត ហើយក៏មានសក្ដានុពលយ៉ាងអស្ចារ្យដែរ ហើយក៏ជាគោលដៅរបស់អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រប្រព័ន្ធប្រសាទខួរក្បាលគ្រប់រូបដែរ នៅក្នុងការលាតត្រដាងអំពីការពិតដែលបង្កប់ក្នុងធម្មជាតិនៃសរីរាង្គដ៏អស្ចារ្យមួយនេះរបស់មនុស្ស។
ទស្សនយល់ឃើញរបស់អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រមុនៗទៅលើខួរក្បាល គឺមនុស្សគ្រប់រូបកើតមកជាមួយនឹងចំនួនណឺរ៉ូន (កោសិកាប្រសាទដែលមាននាទីដឹកនាំព័ត៌មានពីខួរក្បាលទៅកាន់ផ្នែកផ្សេងៗទៀតក្នុងរាងកាយ) កំណត់ជាក់លាក់ពីកំណើត និងមិនអាចផ្លាស់ប្ដូរទម្រង់រចនាសម្ព័ន្ធឬបង្កើនចំនួនកោសិកាប្រសាទខួរក្បាលរបស់ពួកគេបានឡើយ មានតែកាន់តែថយចុះទៅៗកាលណាអាយុកាន់តែកើនឡើងទៅ។ យ៉ាងណាមិញ តាមការស្រាវជ្រាវរកឃើញថ្មីជាមួយនឹងបច្ចេកវិទ្យាដែលអាចមើលឃើញរូបភាពនៃរចនាសម្ព័ន្ធខួរក្បាលដ៏ទំនើបបានបង្ហាញភស្តុតាងឲ្យឃើញថា ទស្សនពីមុននេះមិនមានភាពត្រឹមត្រូវនោះឡើយ។ កោសិកាប្រសាទខួរក្បាលរបស់មនុស្សមិនត្រឹមតែមានលក្ខណៈបត់បែនអាចផ្លាស់ប្ដូរទម្រង់រចនាសម្ព័ន្ធដែលមានពីធម្មជាតិមកនោះទេ ប៉ុន្តែវាថែមទាំងអាចបង្កើនចំនួនណឺរ៉ូន និងកែទម្រង់រចនាសម្ព័ន្ធរបស់វាបានដោយមានឥទ្ធិពលពីកត្តាជំរុញខាងក្រៅ រួមផ្សំនឹងការហ្វឹកហាត់ខួរក្បាលឲ្យចូលរួមធ្វើសកម្មភាពណាដែលពាក់ព័ន្ធនឹងការប្រើប្រាស់ការគិតស៊ីជម្រៅ។
តាមការសិក្សាមួយក្នុងទសវត្សឆ្នាំ១៩៧០របស់អ្នកស្រាវជ្រាវជនជាតិអាមេរិកមួយរូប លោក Michael Kaplan បានធ្វើការពិសោធន៍ទៅលើសត្វកណ្ដុរ ដែលកណ្ដុរខ្លះត្រូវបានផ្ដល់នូវសម្ភារៈក្មេងលេងនិងលំហាត់ប្រាណមួយចំនួន រីឯកណ្ដុរផ្សេងទៀតដែលនៅសល់មិនត្រូវបានឲ្យមានកត្តាខាងក្រៅអ្វីមកជំរុញឲ្យមានសកម្មភាពគិតអ្វីឡើយ។ លទ្ធផលនាំទៅរកសេចក្ដីសន្និដ្ឋានចុងក្រោយបានបង្ហាញថា ចំនួនកោសិកាប្រសាទខួរក្បាលមានការកើនឡើងនៅក្នុងកណ្ដុរ ដែលបានចូលរួមក្នុងសកម្មភាពដំណើរការណ៍គិត។ ត្រង់ចំណុចនេះបានចង្អុលបង្ហាញថា ខួរក្បាលរបស់មនុស្សអាចលូតលាស់បានដោយមានឥទ្ធិពលពីសកម្មភាពជំរុញខាងក្រៅដែលនាំខួរក្បាលចូលរួមក្នុងដំណើរការណ៍គិតខ្លាំង។ ចំណែកឯការសិក្សាមួយទៀតក្នុងឆ្នាំ២០១០របស់សាលាវេជ្ជសាស្ត្ររបស់ហារើដ បានរកឃើញថា ការតាំងសមាធិអាចអភិវឌ្ឍនូវខួរក្បាលរបស់អ្នកបាន ដោយពង្រីកតំបន់ផ្នែកពណ៌ប្រផេះដែលមាននាទីសំខាន់ក្នុងដំណើរការណ៍រៀនសូត្រនិងចងចាំ និងតំបន់ផ្សេងទៀតនៃខួរក្បាលដែលជាប់ទាក់ទងនឹងការស្គាល់ខ្លួនឯងនិងការត្រួតពិនិត្យមកលើខ្លួនឯង។ នៅមានការស្រាវជ្រាវដ៏សំខាន់មួយទៀតដែររបស់ University of Zurich នៃប្រទេសស្វីស ក៏បានរកឃើញថា សកម្មភាពជួយសង្គ្រោះអ្នកដទៃធ្វើឲ្យមនុស្សមានសេចក្ដីសុខ ជាហេតុនាំឲ្យតំបន់ផ្នែកពណ៌ប្រផេះក៏ពង្រីកតំបន់របស់វាដែរ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត មុខងាររបស់ខួរក្បាលក៏មិនមែនស្ថិតនៅតែលើកោសិកាប្រសាទខួរក្បាលម្យ៉ាងនោះដែរ ព្រោះការភ្ជាប់គ្នារវាងកោសិកាប្រសាទខួរក្បាលនីមួយៗនោះទៀតសោតក៏មានមុខងារយ៉ាងសំខាន់របស់វាដែរ ដែលទំនាក់ទំនងនេះហៅថា សីុណែប (synapses)។ ដរាបណាសីុណែបមានចំណងកាន់តែរឹងមាំខ្លាំងប៉ុណ្ណា នោះខួរក្បាលនឹងបំពេញមុខងារកាន់តែមានប្រសិទ្ធភាពនិងប្រកបដោយភាពច្នៃប្រឌិតប៉ុននោះដែរ។ ចំណងនេះអាចរឹងមាំបាន នៅពេលយើងរៀនសូត្រទទួលយកអ្វីថ្មីៗជាប្រចាំ ចូលរួមធ្វើសកម្មភាពណាដែលជំរុញខួរក្បាលអ្នកឲ្យប្រើការគិតខ្លាំង នោះចំណងសីុណែបនឹងកាន់តែរឹងមាំ ហើយរចនាសម្ព័ន្ធខួរក្បាលនឹងផ្លាស់ប្ដូរទម្រង់របស់វាទៅតាមបទពិសោធន៍ថ្មីៗទាំងនោះផងដែរ៕
ប្រែសម្រួល៖ ស្រីពៅ ប្រភព៖ learning-mind
