លោកSteven Pinkerអ្នកជំនាញនៅHarvard៖ កុំភ្លេចប្រើគន្លឹះទាំង៥នេះ បើចង់ក្លាយជាអ្នកនិពន្ធដ៏អស្ចារ្យ
លោកStevenគឺជាអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រខាងផ្នែកការយល់ដឹង និងជាភាសាវិទូមួយរូបប្រចាំសាកលវិទ្យាល័យHarvard។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ គាត់ក៏ជាអ្នករួមចំណែកមួយរូបនៅក្នុងវេទិកាស្ដីពីការប្រើប្រាស់the American Heritage Dictionaryផងដែរ។ លើសពីនេះទៅទៀត នាពេលថ្មីៗនេះ លោកត្រូវបានគេចាត់លំដាប់ថ្នាក់ជាចិត្តវិទូដ៏មានឥទ្ធិពលម្នាក់ក្នុងចំណោមចិត្តវិទូកំពូលៗ១០០នាក់ទៀត។ សៀវភៅចុងក្រោយបង្អស់របស់គាត់ ជាសៀវភៅដ៏អស្ចារ្យមួយក្បាលដែលមានចំណងជើងថា The Sense of Style: The Thinking Person's Guide to Writing in the 21st Century។ តាមរយៈសៀវភៅដែលបង្កប់នូវគុណប្រយោជន៍ដ៏ច្រើនលើសលុបសម្រាប់អភិវឌ្ឍខ្លួនឲ្យក្លាយជាអ្នកនិពន្ធដ៏អស្ចារ្យមួយរូបនេះ ៥ចំណុចខាងក្រោម គឺជាមេរៀនសម្រាប់ហាត់ពត់លត់ដំខ្លួនដ៏ល្អមួយ៖
១) បង្កើតនូវរូបភាពដែលអាចមើលឃើញ និងមានភាពជាក់ស្ដែង៖ ខួរក្បាលរបស់មនុស្សម្នាក់ៗ ធ្វើការទៅតាមរបៀបច្បាស់លាស់របស់វា ឯសំណេរដែលអាចសម្រេចបាននូវភាពទាក់ទាញរបស់វាទៅកាន់អ្នកអាន គឺជាការប្រើប្រាស់ពាក្យពេចន៍បែបណាដែលមានលក្ខណៈច្បាស់លាស់។ ជាពិសេសដើម្បីឲ្យអ្នកអានយល់បានយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ និងចងចាំនូវគោលគំនិតសំខាន់នៃសំណេររបស់អ្នកបាន អ្នកត្រូវបង្កើតនូវរូបភាពដែលមានភាពជាក់ស្ដែង ច្បាស់លាស់ នៅក្នុងខួរក្បាលរបស់អ្នកអាន នៅពេលអ្នកបកស្រាយពីគំនិតរបស់អ្នក។ អ្វីដែលសំខាន់បន្ថែមពីនេះទៅទៀត អ្នកមិនត្រូវបង្កើតភាពទាក់ទាញដល់អត្ថបទរបស់ខ្លួន ដោយព្យាយាមប្រើប្រាស់ពាក្យពេចន៍ដែលបង្ហាញថាអ្នកជាមនុស្សមានចំណេះដឹងជ្រៅជ្រះ និងមានភាពវៃឆ្លាតនោះឡើយ និងអ្វីដែលគួរយកចិត្តទុកដាក់ផងដែរនោះ គឺអ្នកសរសេរភាគច្រើនតែងយល់ថាពាក្យដែលពួកគេដឹង អ្នកអានរបស់ពួកគេក៏ដឹងពីវាដូចគ្នា ដែលប្រការឆ្គាំឆ្គងនេះហើយ ធ្វើឲ្យអ្នកអានមានទស្សនៈមកលើខ្លួនថាជាមនុស្សល្ងង់ ហើយចុងក្រោយក៏បោះបង់នូវការអានអត្ថបទនោះ។ ហេតុនេះ ជាការណែនាំពីអ្នកជំនាញគ្រប់រូប អ្នកត្រូវមានអ្នកជួយកែសម្រួល ពិនិត្យមើលឡើងវិញនូវអត្ថបទរបស់អ្នក។
២) មិនត្រូវបង្កើតនូវចម្ងល់ដល់អ្នកអាននោះឡើយ៖ អ្នកអានទាំងឡាយប្រើប្រាស់នូវចំណេះដឹងរបស់ខ្លួន ដើម្បីព្យាយាមយល់បាននូវអ្វីដែលខ្លឹមសារនៅក្នុងអត្ថបទចង់បង្ហាញពួកគេ ផ្ទុយទៅវិញ បើពួកគេមិនប្រាកដថាត្រូវដកយកផ្នែកណានៃចំណេះដឹងរបស់ខ្លួន ដើម្បីសិក្សាពីអត្ថបទនោះ នោះវានឹងបង្កការភ័ន្តច្រឡំសម្រាប់ពួកគេមិនខាន។ អ្វីដែលអ្នកត្រូវចៀសវាងឲ្យបាន គឺមិនត្រូវបង្កើតនូវការសង្ស័យ ឬចម្ងល់ចោទសួរនៅក្នុងខួរក្បាលរបស់អ្នកអាននោះឡើយ ភារកិច្ចរបស់អ្នកចាប់ផ្ដើមតាំងពីដំបូង គឺត្រូវប្រាប់ពួកគេឲ្យបានច្បាស់លាស់នូវប្រធានបទ និងចំណុចសំខាន់អ្វីដែលអ្នកចង់ជជែកវែកញែក គឺត្រូវឲ្យគេដឹងថាអ្នកចង់នាំពួកគេទៅទីណា។
៣) អ្នកមិនចាំបាច់ត្រូវគោរពទៅតាមគោលការណ៍របស់ភាសានោះទេ៖ ហេតុផលដែលយកមកអះអាងចំពោះការយល់ឃើញបែបនេះ គឺតួយ៉ាងចំពោះវចនានុក្រម វាមិនមែនបង្កើតឡើងមកជាការដាក់ចេញនូវគោលការណ៍របស់ភាសានីមួយៗដែលអ្នកត្រូវគោរពតាមដោយខានពុំបាននោះទេ វាត្រូវបានបង្កើតមកដោយដើរតាមក្រោយភាសាដែលប្រើប្រាស់ដោយមនុស្សតែប៉ុណ្ណោះ។ រីឯអ្នកកែសម្រួលវចនានុក្រមនោះទៀតសោត ក៏ពួកគេចាំបើកភ្នែកធំៗមើលពីការផ្លាស់ប្ដូរមិនឈប់ឈរនៃការប្រើប្រាស់របស់ពាក្យទៅតាមអ្នកនិពន្ធនៅក្នុងបរិបទរបស់អត្ថបទនីមួយៗផងដែរ។ យ៉ាងណាមិញ ដើម្បីក្លាយជាអ្នកនិពន្ធដ៏អស្ចារ្យមួយរូប អ្នកត្រូវយល់ដឹងឲ្យច្បាស់អំពីច្បាប់នៃគោលការណ៍ទាំងនោះ មុននឹងបំបែកវា។
៤) អានហើយអានទៀត៖ អ្នកមិនអាចសរសេរអត្ថបទបានល្អនោះទេ បើអ្នកមិនមានទម្លាប់អភិវឌ្ឍការសរសេររបស់ខ្លួនតាមរយៈការអានប្រភេទអត្ថបទជាច្រើនរបស់ស្នាដៃអ្នកដទៃ ដើម្បីស្វែងយល់ និងសិក្សាបន្ថែមទៅលើឃ្លាidiomចំនួនរាប់ពាន់ឃ្លា សំណង់ប្រយោគនិងទម្រង់នៃពាក្យសម្ដី និងពាក្យពេចន៍ដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ផងដែរនោះ។
៥) អត្ថបទដ៏ល្អគឺជាការសម្រួលដ៏ល្អ៖ គំនិតដែលហូរចេញពីខួរក្បាលរបស់អ្នកដំបូង វាមិនមែនសុទ្ធតែល្អអស្ចារ្យហើយនោះទេ ដូច្នេះ អ្នកចាំបាច់ត្រូវធ្វើការបន្សុទ្ធវា និងដុសខាត់វាសារជាថ្មីឲ្យបានច្រើនដង ព្រមទាំងរៀបលំដាប់គំនិតសំខាន់ទាំងនោះទៅក្នុងលំដាប់ដ៏មានរបៀបរៀបរយដែលផ្ដល់ភាពងាយស្រួលដល់អ្នកអានក្នុងការយល់បានពីអ្វីដែលអ្នកចង់បង្ហាញទៅកាន់ពួកគេ៕
ប្រែសម្រួល៖ ស្រីពៅ ប្រភព៖ time
